دعای اول صحیفه سجادیه

[ویکی فقه] دعای یکم صحیفه سجادیه، نخستین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه از امام سجاد (ع). این دعا در ۳۰ فراز دسته بندی شده و موضوع اصلی آن حمد خداوند است به گونه ای که کلمه حمد ۲۵ بار در آن تکرار شده است.
• دیده ها را از دیدن خداوند قاصر و فهم ها از توصیفش ناتوان اند.•خداوند برای هر کسی رزق مشخصی قرار داده که کسی نمی تواند آن را کم یا زیاد کند.•هر کس عمری دارد که با اجل مشخصی به پایان می رسد.• شناخت حمد و ستایش خدا از هدایای الهی است. اگر انسان حمد را نمی شناخت و خدا را ستایش نمی کرد از انسانیت خارج می شد و به مرز حیوانیت می رسید.• خداوند در هیچ یک از کارهایش مورد پرسش قرار نمی گیرد؛ اما همه در معرض پرسش اویند.• در روز قیامت به کسی ستم نمی شود و هر کس جزای عمل خویش را می بیند.• حمد الهی موجب نورانیت چهره در روز قیامت، رهایی از آتش، همنشینی با فرشتگان مقرب و پیامبران مرسل است.• خداوند خلقت انسان را نیکو و روزی اش را پاک قرار داده است.• به قدرت خداوند، هر آفریده ای فرمانبردار انسان است.• خداوند به ما دستور داد تا فرمانبرداری مان را بسنجد و از انجام مُحَرّمات نهی فرمود تا شکر ما را بیازماید.• خداوند با ما مدارا می کند و در عقوبت ما شتاب نمی کند برخلاف امت های گذشته.• خداوند ما را در حد توانمان مکلف کرده و بر ما آسان گرفته است؛ پس هیچ عذر و بهانه ای نیست.• دانش خداوند بر همه اشیا احاطه دارد.
شرح ها
این دعا در این آثار شرح شده است:
← شرح های فارسی
۱. ↑ انصاریان، تفسیر و شرح صحیفه سجادیه، ج۱، ص۱۰۳ تا ج۲، ص۸۰.
...