دعاهای قرانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] دعاهای قرآنی. معارف غنی و نورانی قرآن از جهات مختلف قابل توجه بوده و معارف ارزشمند آن بهترین رهنما می باشد در همین معارف نورانی قرآن دعاهای فراوانی بیان شده است.
۱ ـ ربّنا آتِنا فی الدُّنْیا حَسَنه وفی الآخِره حَسَنه وقِنا عذابَ النّار.
۲ ـ ربّنا لا تؤاخِذنا إنْ نسینا أو أخْطأنا، ربّنا ولا تحْمِل علینا إصْراً کما حَمَلْتَهُ علی الّذین مِن قبْلنا، ربّنا ولا تُحَمّلنا ما لا طاقَهَ لنا به، واعفُ عنّا واغفِر لنا وارْحمنا أنت مولانا فانْصُرنا علی القوم الکافرین.
۳ ـ ربّنا لا تُزِغْ قُلوبَنا بعد إذْ هَدَیْتنا وهبْ لنا من لدُنْکَ رحْمَه إنّکَ أنتَ الوهّاب.
۴ ـ ربّنا إنّکََ جامِعُ النّاسِ لیومٍ لا ریْبَ فیه إنّ الله لا یُخْلِفُ المیعاد.
۵ ـ ربّنا إنّنا آمنّا فاغْفِر لنا ذُنوبنا وقِنا عذابَ النّار.
۶ ـ سَمِعْنا وأطَعْنا غُفْرانَکَ ربّنا وإلیکَ المصیر.
۷ ـ ربّ هبْ لی مِنْ لدُنْکَ ذرّیهً طیّبَهً إنّکَ سمیعُ الدّعاء.
۸ ـ ربّنا آمنّا بِما أنْزلْتَ واتَّبَعْنا الرّسول فاکْتُبْنا مع الشّاهدین.
۹ ـ ربّنا اغْفر لنا ذُنوبَنا واسْرافَنا فی أمرِنا وثَبِّت أقّدامَنا وانْصُرنا علی القَوْمِ الکافرین.
۱۰ ـ ربّنا إنّکَ مَنْ تُدْخِل النّار فقد أخْزَیْتَهُ وما للظّالمین من أنْصار.
۱۱ ـ ربّنا إنّنا سَمِعْنا مُنادیاً یُنادی للإیمانِ أنْ آمِنوا بربّکم فآمنّا ربّنا فاغْفر لنا ذُنوبنا وکفّر عنّا سیّئاتِنا وتَوَفّنا مع الأبرار.
۱۲ ـ ربّنا وآتِنا ما وَعَدْتَنا علی رُسُلِک ولا تُخْزِنا یومَ القیامَه إنّکَ لا تُخْلِفُ المیعاد.
۱۳ ـ واجْعَل لنا من لَدُنْکَ ولیّاً واجْعل لنا من لدُنْکَ نصیراً.
۱۴ ـ ربّنا ظَلَمْنا أنفُسَنا وإنْ لم تَغْفِر لنا وترْحَمْنا لَنَکونَنَّ من الخاسِرین.
۱۵ ـ ربّنا افْرِغْ علینا صَبْراً وتَوَفّنا مُسلمین.
۱۶ ـ ربّ اغفر لی ولأخی وأدْخِلْنا فی رحمَتِکَ وأنتَ أرحمُ الرّاحمین.
۱۷ ـ أنتَ ولیّنا فاغْفر لنا، وارْحَمْنا وأنت خیرُ الغافرین.
۱۸ ـ واکتُبْ لنا فی هذه الدُّنیا حَسَنهً وفی الآخِره إنّا هُدْنا إلیک.
۱۹ ـ فاطِرُ السّمواتِ والأرض أنتَ ولییّ فی الدّنیا والآخره توفّنی مسلماً وألْحِقْنی بالصّالحین.
۲۰ـ ربّنا آتِنا من لدُنْکَ رحمهً وهَیّیء لنا من أمرِنا رَشَداً.
۲۱ ـ فهبْ لی من لدُنکَ ولیّاً یرثُنی ویرثُ من آل یعقوب واجْعلْهُ ربّ رضیّاً.
۲۲ ـ ربّ اشرح لی صدری ویسّر لی أمری واحْلُل عقدهً من لسانی یفقهوا قولی.
۲۳ ـ ربّ اجعلنی مُقیم الصّلاه ومن ذرّیتی ربّنا وتقبّل دُعاء.
۲۴ ـ ربّنا اغفر لی ولوالدیّ وللمؤمنین یومَ یقومُ الحِساب.
۲۵ ـ ربّ ادْخلنی مُدخل صِدقٍ واخْرجنی مُخرجَ صِدقٍ واجْعل لی من لدُنکَ سُلطاناً نصیراً.
۲۶ ـ ربِّ إنّی مسّنی الضرّ وأنت أرحَمُ الرّاحمین.
۲۷ ـ لا إله إلا أنت سُبحانَکَ إنّی کُنتُ من الظّالمین.
۲۸ ـ ربّ لا تذرنی وأنتَ خیرُ الوارثین.
۲۹ ـ ربّ اغفر وارحم وأنت خیرُ الرّاحمین.
۳۰ ـ ربّنا اصرِف عنّا عذابَ جهنّم إنّ عذابها کان غراماً.
۳۱ـ ربّنا هب لنا من أزواجِنا وذُریّاتِنا قُرّه أعینٍ واجعلنا للمُتّقین إماماً.
۳۲ ـ ربّ هب لی حُکماً والحِقْنی بالصّالحین واجْعل لی لسانَ صِدْقٍ فی الآخرین، واجْعلنی من ورثهِ جنّهِ النّعیم، واغفر لأبی إنّهُ کان من الضّالین، ولا تُخزنی یومَ یُبْعَثون یومَ لا یَنْفعُ مالٌ ولا بنون إلا من أتی الله بقلبٍ سلیم.
۳۳ ـ ربّ اوزِعْنی أن أشْکُر نعمتَکَ الّتی أنعمتَ علیّ وعلی والدیّ وأن أعملَ صالحاً ترضاه وادخِلْنی برحمتکِ فی عبادک الصّالحین.
۳۴ ـ ربّ نجّنی من القوْمِ الظّالمین.
۳۵ ـ ربّ إنّی لِما أنزلْتَ إلیّ من خیرٍ فقیر.
۳۶ ـ ربّ انصُرنی علی القومِ المُفسدین.
۳۷ ـ ربّ هب لی من الصّالحین.
۳۸ ـ ربّنا وَسِعْتَ کُلّ شیء رحمهً وعلماً فاغفر للذین تابوا واتّبعوا سبیلکَ وقِهِمْ عذابَ الجحیم.
۳۹ ـ ربّنا وادْخِلهُم جنّات عدنٍ الّتی وعدْتَهُم ومن صَلَحَ من آبائهم وازواجهم وذُریّاتِهِم إنّکَ أنت العزیزِ الحکیم.
۴۰ ـ وقِهِم السّیئات ومن تقِ السیّئات یومئذٍ فقد رحِمْتَهُ وذلک هو الفوزُ العظیم.
۴۱ ـ ربّنا اکشفْ عنّا العذاب إنّا مؤمنون.
۴۲ ـ ربّ إنّی مغلوب فانتصر.
۴۳ ـ ربّنا اغفرْ لنا ولإخواننا الذین سبقونا بالإیمان ولا تجعل فی قلوبنا غِلاًْ للذین آمنوا ربّنا إنّک رئوف رحیم.
۴۴ ـ ربّنا علیک توکّلنا وإلیک أنبنا وإلیک المصیر.
۴۵ ـ ربّنا لا تجعلنا فتنهً للذین کفروا واغفر لنا إنّک أنت العزیز الحکیم.
۴۶ ـ ربّ لا تذر علی الأرض من الکافرین دیّاراً إنّک إن تذرْهُم یُضِلّوا عبادک ولا یلدوا إلا فاجراً کفّاراً، ربّ اغفر لی ولوالدیّ ولِمَن دخل بیتی مؤمناً، وللمؤمنین والمؤمنات ولا تزد الظالمین إلا تباراً.
۴۷ ـ ولا تزد الظالمین إلا ضلالاًَ.


[ویکی اهل البیت] دعاهای قرآنی. دعا و نیایش در قرآن و سنت اسلامی نقش اساسی و بنیادین دارد. و قرآن در عین تشویق به دعا خود به بیان بهترین دعاها پرداخته یا با بیان دعاهای انبیاء، اولیاء، ملائک و ... نحوه دعا کردن را به مومنان می آموزد.
خداوند در قرآن بندگانش را امر به دعا می کند و امتثال نکردن این فرمان را معادل رویگردانی کبر آمیز از عبادت دانسته موجب داخل شدن در آتش جهنم می داند :
«وَ قَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ»؛ مرا بخوانید تا اجابت کنم شما را و کسانی که از پرستش و عبادت من کبر می ورزند بزودی خوار در دوزخ درمی آیند.(سوره غافر، 60)
در جهان نگری قرآن، همه موجودات بنده و فرمانبردار خدا هستند و او را تسبیح و ستایش می کنند. (سوره مریم، 39 و سوره انبیاء، 91)
بدین ترتیب دعا و نیایش، عبادت و پرستش و تسبیح و ستایش پروردگار از ارکان عالم هستی اند. در این میان، انسان رابطه ویژه و منحصر به فردی با خدا دارد.
آیه ای در قرآن هست که این ارتباط ویژه را به روشنی نشان می دهد: «وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ...»؛ هرگاه بندگان من، از تو درباره من بپرسند، من نزدیکم و دعای دعاکننده را به هنگامی که مرا بخواند اجابت می کنم، پس باید فرمان مرا گردن نهند و به من ایمان آورند باشد که راه یابند. (سوره بقره، آیه 186)
این تنها آیه ای است که خدا هفت بار به صورت متکلم وحده و بدون بکار بردن ضمیر جمع که شیوه رایجی در زبان قرآن است، با انسان سخن می گوید.
دعاهای قرآنی بنابر ساختار کلی قرآن، در سوره یا بخش خاصی از قرآن گرد نیامده اند. حضور آنها در قرآن به شکل گسترده و پاره پاره و در متن زندگی و تاریخ است ؛ بسان روحی که در سراسر کلام وحی سریان دارد.

[ویکی نور] دعاهای قرآنی. «دعاهای قرآنی»، اثر جواد محدثی (متولد سراب، 1332ش) است که در آن، معنا و شرایط دعا را بیان کرده و برخی از ادعیه موجود در قرآن را به صورت روان و امروزی توضیح داده است.
کتاب حاضر، رساله مختصری است و از مقدمه گروه اخلاق و اسرار مرکز تحقیقات حج و مقدمه نویسنده و متن اصلی تشکیل شده است. روش نویسنده در این کتاب، نثر ادبی است.
برخی از نکات جالب و آموزنده این اثر عبارت است از:
1. نویسنده در مقدمه اش - که مشخصات نگارش آن معلوم نشده - یادآور شده است: {| class="wikitable poem" |- ! «در کویر سینه ام، چشمه های «ربّنا»ست !! بر لبم شکوفه «آتِ ما وَعَدتنا»ست» |}.
... دعا، زبان عشق و نیاز بنده به درگاه خدای بی نیاز است. گرایش به دعا و نیایش و اظهار تواضع و نیاز در پیشگاه یک قدرت برتر و سرنوشت ساز، در نهاد و فطرت انسان نهفته است. به عبارت دیگر، روی آوردن به معبود و انجام نیایش، پاسخ انسان به ندا و خواستِ فطری و درونی خویش است...

پیشنهاد کاربران

بپرس