دشنگی. [ دَ ش َ ] ( اِ ) دنیا و روزگار و عالم سفلی. ( برهان ). روزگار. ( آنندراج ) ( شرفنامه منیری ) : دشنگی به شوخی و شنگی خویش ربود آن بت شنگ را از برم.
آغاجی ( از آنندراج ).
فرهنگ معین
(دَ شَ ) (اِ. ) روزگار، دنیا.
فرهنگ عمید
روزگار، دنیا.
پیشنهاد کاربران
منبع. عکس فرهنگ ریشه های هندواروپایی زبان فارسی واژه ی دشنگی از ریشه ی واژه ی دشن فارسی هست