دشنگی

لغت نامه دهخدا

دشنگی. [ دَ ش َ ] ( اِ ) دنیا و روزگار و عالم سفلی. ( برهان ). روزگار. ( آنندراج ) ( شرفنامه منیری ) :
دشنگی به شوخی و شنگی خویش
ربود آن بت شنگ را از برم.
آغاجی ( از آنندراج ).

فرهنگ معین

(دَ شَ ) (اِ. ) روزگار، دنیا.

فرهنگ عمید

روزگار، دنیا.

پیشنهاد کاربران

منبع. عکس فرهنگ ریشه های هندواروپایی زبان فارسی
واژه ی دشنگی از ریشه ی واژه ی دشن فارسی هست
دشنگیدشنگیدشنگیدشنگیدشنگی

بپرس