دشمن گزائی. [ دُ م َ گ َ ] ( حامص مرکب ) کنایه از رنجانیدن و هلاک کردن خصم. ( آنندراج ) : به دشمن گزائی به خصم افکنی گشاده بر و بازوی بهمنی.نظامی ( از آنندراج ).
