دشمن گداز

لغت نامه دهخدا

دشمن گداز. [ دُ م َ گ ُ ] ( نف مرکب ) گدازنده دشمن. دشمن سوزنده و گدازنده. پایمال کننده دشمنان. ( ناظم الاطباء ) :
ازین نامه شاه دشمن گداز
که بادا همه ساله بر تخت ناز.
فردوسی.
فرخزاد و چون خسرو سرفراز
چو رشتاد پیروز دشمن گداز.
فردوسی.
حافظز غصه سوخت بگو حالش ای صبا
با شاه دوست پرور دشمن گداز من.
حافظ.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پایمال کننده دشمنان .
گدازنده دشمن .

پیشنهاد کاربران

بپرس