دشمن افکن

لغت نامه دهخدا

دشمن افکن. [ دُ م َ اَ ک َ ] ( نف مرکب ) دشمن افکننده. دشمن افگن. آنکه دشمن را مغلوب سازد. محو کننده خصم :
دل روسیان از چنان زور دست
بر آن دشمن دشمن افکن شکست.
نظامی.
تا کی بود این گرگ ربائی ،بنمای
سرپنجه دشمن افکن ای شیر خدای.
حافظ.
و رجوع به دشمن فکن شود.

پیشنهاد کاربران