دشتی، علی (کربلا ۱۲۷۶ـ تهران ۱۳۶۰ش)
دشتی، علی
روزنامه نگار، رجل سیاسی، مترجم، و داستان نویس ایرانی. در خانواده ای روحانی و اصلاً دشتستانی پرورش یافت. تحصیلات مقدماتی و حوزوی را در عراق گذراند. در بازگشت به ایران به نوشتن برای مجلۀبهار و ادارۀ روزنامۀ شفق سرخ پرداخت. هنگام به قدرت رسیدن رضاشاه، مدتی خانه نشین شد. ایام محبس (۱۳۰۱) خاطرات او از بازداشت کوتاه مدتش در ۱۲۹۹ است. بعدها، مدافع سیاست رضاشاه شد و در ۱۳۱۷ سمتی در ادارۀ سانسور شهربانی یافت. در دورۀ محمدرضا شاه، به نمایندگی مجلس و سفارت و سناتوری رسید. دشتی چند کتاب روان شناسی از زبان عربی ترجمه کرد و تحقیقاتی دربارۀ شاعران بزرگی چون خیام و حافظ و مولوی و صائب انجام داد. در مجموعۀ داستان هایش، فتنه (۱۳۲۲)، هندو (۱۳۳۳) و جادو (۱۳۳۰)، با نثری آهنگین به مضمون های عشقی از زندگی زنان ثروتمند با رویکردی روان شناختی پرداخت.
دشتی، علی
روزنامه نگار، رجل سیاسی، مترجم، و داستان نویس ایرانی. در خانواده ای روحانی و اصلاً دشتستانی پرورش یافت. تحصیلات مقدماتی و حوزوی را در عراق گذراند. در بازگشت به ایران به نوشتن برای مجلۀبهار و ادارۀ روزنامۀ شفق سرخ پرداخت. هنگام به قدرت رسیدن رضاشاه، مدتی خانه نشین شد. ایام محبس (۱۳۰۱) خاطرات او از بازداشت کوتاه مدتش در ۱۲۹۹ است. بعدها، مدافع سیاست رضاشاه شد و در ۱۳۱۷ سمتی در ادارۀ سانسور شهربانی یافت. در دورۀ محمدرضا شاه، به نمایندگی مجلس و سفارت و سناتوری رسید. دشتی چند کتاب روان شناسی از زبان عربی ترجمه کرد و تحقیقاتی دربارۀ شاعران بزرگی چون خیام و حافظ و مولوی و صائب انجام داد. در مجموعۀ داستان هایش، فتنه (۱۳۲۲)، هندو (۱۳۳۳) و جادو (۱۳۳۰)، با نثری آهنگین به مضمون های عشقی از زندگی زنان ثروتمند با رویکردی روان شناختی پرداخت.
wikijoo: دشتی،_علی_(کربلا_۱۲۷۳ـ_تهران_۱۳۶۰ش)