دشت گون

دشت گون یا پنه پلین ( به انگلیسی: Peneplain ) سطحی وسیع است که ناهمواری های آن اختلاف چندانی ندارند و شبیه جلگه است؛ بنابراین می توان گفت که یک دشت گون مجموعه ای از خط القعرها و میاناب ها است که در آب و هوای معتدل، دامنه های خود را با شیب محدود حفظ می کنند. [ ۱] در یک دشت گون خط القعرها نیز تا حد ممکن توپوگرافی مسطحی را نشان می دهند، چرا که به وسیله پوششی از آبرفتها اشغال می گردند ولی با این حال درجه شیب طولی آن ها هرگز به صفر نمی رسد. [ ۲] سنگ هایی که مقاومت متوسط دارند، چنان چه در روند فرسایش حادثه ای رخ ندهد، ناهمواری ها به زمین های مسطحی تبدیل می گردند که اختلاف سطح چندانی در آن ها مشاهده نمی گردد و به آن دشت گون می گویند. مدت زمانی که منطقه به دشت گون تبدیل می گردد، ممکن است به چند میلیون سال برسد. [ ۳] اصطلاح دشت گون نخستین بار در سال ۱۸۸۹ به وسیله ویلیام موریس دیویس در مورد چرخه فرسایش مورد استفاده قرار گرفت و به عقیده وی دشت گون پدیده ای در مرحله نهایی از تحول ناهمواری هاست که به علت ادامه فرسایش در طول زمان های طولانی در یک محل و فرسودگی ارتفاعات و ناهمواری ها پدید می آید. [ ۴]