دشت ناز

دشت ناز ساری منطقه ای در ۲۹ کیلومتری شمال شرق ساری است. پیش از انقلاب اسلامی ایران، این منطقه که بخشی از زمین های ماترک رضاشاه بود، توسط عبدالرضا پهلوی گسترش یافت و در آن فرودگاه ساری، کشاورزی مکانیزه و پناهگاه حیات وحش ساری احداث شد.
فرودگاه دشت ناز ساری به عنوان یک فرودگاه بین المللی در ساری شناخته می شود. [ ۱] [ ۲]
این منطقه حدود ۵۵ هکتار وسعت دارد و مرکز اصلی تکثیر در اسارت زیرگونهٔ در آستانهٔ انقراض گوزن زرد ایرانی است. [ ۳] پناهگاه دشت ناز در فضایی از جنگل های جلگه ای در سال ۱۳۴۶ تحت حفاظت قرار گرفت و در سال ۱۳۵۴ به عنوان پناهگاه حیات وحش نامیده شد. [ ۴] در این پناهگاه، ضمن حفاظت و نگهداری گوزن زرد ایرانی که تعلیف آن ها به طور دستی انجام می پذیرد، همه ساله تعدادی از گوزن های تولیدشده را به زیستگاه های اصلی، یعنی حواشی رودخانهٔ دز و کارون منتقل می کنند. تعدادی از گوزن های این پناهگاه به جزیره اشک در دریاچه ارومیه نیز انتقال داده شده اند. [ ۵]
پناهگاه حیات وحش دشت ناز برای علاقمندان به طبیعت و حیات وحش منطقه ای جذاب و دیدنی است و گردشگران، با گرفتن مجوز از سازمان حفاظت محیط زیست، می توانند از این منطقه دیدن نمایند و از تماشای گوزن زرد، قرقاول و کبوتر جنگلی لذت ببرند. همچنین پیرامون این پناهگاه حصارکشی شده است و گوزن ها را می توان از پشت حصارهای سیمی نگاه کرد. [ ۴]
این منطقه کوهستانی و پوشیده از جنگل های هیرکانی می باشد و از منحصر به فردترین اکوسیستم های طبیعی کشور برخوردار است و همچنین وجود بیش از۴۴۷ گونه گیاهی از جمله ممرز، راش، توسکا، انجیلی و لیلکی، بیان کننده این مطلب است. گونه های گیاهی غالب درخت آزاد و بلوط می باشد و همچنین دارای توسعهٔ گردشگری است.
گونه های مهم جانوری این منطقه شامل گوزن زرد، مرال، شوکا، گربه جنگلی و قرقاول است.
فشار ناشی از نگهداری و تکثیر گوزن زرد در بیش از پنج دهه و تخریب پوشش جنگلی و عدم رویش و جایگزینی درختچه های جدید مهم ترین عوامل تأثیرگذار و مخرب بر پناهگاه دشت ناز می باشند. [ ۶]