دشت قزوین، تمدّن های
دشت حاصل خیز قزوین، با ارتفاع ۱۱۰۰ متر از سطح آب های آزاد، در شمال مرکزی فلات ایران قرار دارد. دشت قزوین از شمال به سلسله جبال اَلبُرز، از شرق و جنوب به دشت های تهران و ساوه، از غرب به دشت زنجان و از جنوب غربی به جبهۀ شرقی رشته کوه زاگرس محدود می شود. دالان طبیعی تبریز ـ میانه ـ زنجان از طریق دشت قزوین از کهن ترین ایام پیش از تاریخ، روابط فرهنگی آذربایجان را با نواحی درونی فلات ایران و خراسان بزرگ ممکن می کرد. هم چنین، دشت قزوین بر سر راه جادۀ باستانی خراسان قرار گرفته است. دشت قزوین از کانون های شکل گیری و گسترش تمدن های شمال مرکزی ایران به شمار می آید. آثار فرهنگی مکشوف از محوطه های باستانی تپۀ چهار بونه، تپۀ زاغه، تپۀ قبرستان، تپۀ دوران آباد، تپۀ اسماعیل آباد، تپۀ حسین آباد و تپۀ سَگزآباد سیر تحول فرهنگی را از عصر نوسنگی قدیم تا آغاز هَخامَنِشی در دشت قزوین نشان می دهند.
دشت حاصل خیز قزوین، با ارتفاع ۱۱۰۰ متر از سطح آب های آزاد، در شمال مرکزی فلات ایران قرار دارد. دشت قزوین از شمال به سلسله جبال اَلبُرز، از شرق و جنوب به دشت های تهران و ساوه، از غرب به دشت زنجان و از جنوب غربی به جبهۀ شرقی رشته کوه زاگرس محدود می شود. دالان طبیعی تبریز ـ میانه ـ زنجان از طریق دشت قزوین از کهن ترین ایام پیش از تاریخ، روابط فرهنگی آذربایجان را با نواحی درونی فلات ایران و خراسان بزرگ ممکن می کرد. هم چنین، دشت قزوین بر سر راه جادۀ باستانی خراسان قرار گرفته است. دشت قزوین از کانون های شکل گیری و گسترش تمدن های شمال مرکزی ایران به شمار می آید. آثار فرهنگی مکشوف از محوطه های باستانی تپۀ چهار بونه، تپۀ زاغه، تپۀ قبرستان، تپۀ دوران آباد، تپۀ اسماعیل آباد، تپۀ حسین آباد و تپۀ سَگزآباد سیر تحول فرهنگی را از عصر نوسنگی قدیم تا آغاز هَخامَنِشی در دشت قزوین نشان می دهند.
wikijoo: دشت_قزوین،_تمدن_های