دشت سیر. [ دَ س َ / س ِ ] ( ص مرکب ) آنکه در صحرا و بیابان سیر و گردش می کند. ( ناظم الاطباء ). صحرا پیما. بیابان نورد. دشت پیما. دشت گرد. دشت نورد : از سایه دشت سیر و پریشان نسازدش گر یک نظر ز حفظ تو افتد برآفتاب.سنائی ( از آنندراج ).
