دستگاه ضبط تصویر دیجیتال

دستگاه ضبط تصویر دیجیتال ( به انگلیسی: DVR: Digital Video Recorder ) ، که گاهی به صورت تجاری دستگاه ضبط تصویر شخصی ( به انگلیسی: PVR: Personal Video Recorder ) نامیده می شود، یک دستگاه الکترونیکی مصرفی یا یک برنامه کاربردی است که تصویر را به صورت یک فرمت دیجیتال در دیسک سخت، حافظهٔ فلش، کارت حافظهٔ اِس دی، یا در دستگاه های ذخیرهٔ محلی یا وابسته به شبکه ذخیره می کند.
دستگاه ضبط دیجیتال همچنین در سیستم های مداربسته نیز کاربردهای گسترده ای دارد.
تصاویر ارسالی از دوربین مداربسته، بسته به کیفیت دوربین دارای حجم متفاوتی از لحاظ بسته های اطلاعاتی است. دستگاه های DVR وظیفه دارند که اطلاعات ارسالی از دوربین را فشرده کرده و با فرمت های استاندارد در حافظهٔ جانبی دستگاه بایگانی نمایند.
سازندگان دستگاه های ذخیره ساز امکان پشتیبانی از حافظه های سخت افزاری مختلف با ظرفیت های متفاوت را برای سیستم ها پیش بینی کرده اند. برای مثال دستگاه ۵۲۱۶ داهوا طبق مشخصات سازنده از حداکثر دو عدد هارد اینترنال ۶ ترابایتی و مجموعاً ۱۲ ترابایت پشتیبانی می کند.
یکی از مهم ترین توانایی های دستگاه های ذخیره ساز دوربین مداربسته جهت ذخیره سازی و بایگانی تصاویر، فشرده سازی تصاویر دوربین مداربسته است. فشرده سازی بیشتر و بهتر باعث صرفه جویی بسیاری در فضای ذخیره سازی ( تعداد هارد کمتر و مدت ضبط بیشتر ) دارد. هم اکنون دستگاه های ذخیره ساز با فرمت های استاندارد H. 264 , H. 264 Plus و H. 265 تصاویر دریافتی از دوربین های مداربسته را فشرده سازی می کنند.
دستگاه های ذخیره ساز، نوع و زمان ضبط را به صورت برنامهٔ زمان بندی و توابع ضبط دریافت می کنند. به عنوان مثال کاربر یک سیستم دوربین مداربسته برنامه ای ایجاد می کند که دوربین های مداربسته از ساعت ۸ صبح تا ۸ شب به صورت کامل و بدون وقفه عمل ضبط انجام داده و در ساعت های دیگر تصاویر را ذخیره نکند.
دستگاه های ذخیره سازی علاوه بر زمان بندی می توانند با تحریک از طریق یک عامل خارجی مانند چشم PIR یا شاسی یا آلارم وسیلهٔ مکمل ضبط را آغاز کنند. همچنین می توان دستگاه را طوری برنامه ریزی کرد که به صورت کلی یا در زمان خاصی به وسیلهٔ تشخیص حرکت در تصویر ( Motion Detection ) یا عبور افراد از خط فرضی ضبط انجام شود. [ ۱]
دستگاه های ضبط دوربین مداربسته می توانند تصاویر زنده، تصاویر ضبط شده و تنظیمات خود را به وسیلهٔ شبکه یا استفاده از بستر اینترنت به دستگاه های دیگر منتقل کنند. این عمل، انتقال تصویر نامیده می شود. انتقال تصویر بر روی گوشی های تلفن همراه به وسیلهٔ برنامک های مخصوص همان دستگاه و بر روی رایانه ها به وسیلهٔ مرورگر و نرم افزار انجام می شود.