دستگاه حفاری تونل ( به انگلیسی: Tunnel Boring Machine ) یا تی بی ام ( TBM ) که با نام مول ( به انگلیسی: Mole ) نیز شناخته می شود، دستگاهی است که برای حفاری تونلها از آن استفاده می گردد. این دستگاه با استفاده از یک سطح مقطع مدور، قادر است در قشرهای خاکی و سنگی زمین حفاری کند. این نوع از ماشین آلات توانایی ایجاد حفره در هر نوع زمینی، از سنگ سخت گرفته تا ماسه را دارد. قطر تونل هایی که این دستگاه ایجاد می کند در محدوده یک متر ( با استفاده از میکرو - تی بی ام ها ) تا نزدیکی ۱۶ متر ( تی بی ام های امروزی ) قرار دارند. برای کندن تونل هایی که کم تر از یک متر قطر دارند، به طور معمول، به جای استفاده از تی بی ام ها، از روش ساخت وساز بدون گودال یا حفاری افقی استفاده می کنند.
دستگاه های حفاری تونل، به عنوان جایگزینی برای روش های حفاری و انفجار صخره ها و کندن زمین با دست مورد استفاده قرار می گیرد. تی بی ام ها مزایایی همچون کاهش تعرض به زمین های مجاور و ایجاد دیوارهای نرم در تونل را دارند. این دستگاه به صورت قابل توجهی هزینه استرکشی تونل را کاهش می دهد که خود این باعث شده برای استفاده در مناطق به شدت شهرنشین مناسب باشند. ایراد عمده این دستگاه قیمت بالای آن است. تی بی ام ها برای استفاده در ساخت وسازها گران قیمت بوده و آن ها را به سختی می توان جابجا کرد. هرچند با وجود طویل بودن تونل های مدرن، هزینه استفاده از دستگاه های حفاری تونل، در مقابل روش های سنتی حفر و انفجار به مراتب پایین تر است. به همین دلیل تونل سازی با دستگاه های تی بی ام در یک پروژهٔ کوتاه تأثیر بیشتری دارد.
بزرگترین تی بی امی که تاکنون ساخته شده با قطر ۱۵٫۴۳ متر توسط کارخانه آلمانی هرنکنشت برای پروژهٔ اخیری در شانگهای چین ساخته شده است. این دستگاه برای حفاری زمین سستی حاوی ماسه و خاک رس ساخته شده بود. بیشترین قطر مربوط به تی بی ام هایی که برای زمین هایی با سنگ های سخت ساخته شده اند توسط شرکت رابینز برای پروژه تونل نیاگارا تولید شده است. این دستگاه برای حفاری تونلی برق آبی در زیر آبشار نیاگارا استفاده شد. دستگاه تی بی ام مذکور به نام «بکی بزرگ»، با اشاره به سد برق آبی «سر آدام بک» نام گذاری شده است که این دستگاه، تونلی برای دسترسی اضافی به آن حفاری می کند.
نخستین سپر محافظ تونل، توسط سر مارک ایزامبارد برونل در سال ۱۸۲۵ و برای حفاری تونل تِیمز ساخته شد. اگرچه این ابتکار تنها به منظور ساخت یک سپر بوده و شامل ساختن یک دستگاه حفاری تونل کامل نبود؛ اما عملیات حفر تونل ها نیاز داشت که با استفاده از روش های استاندارد حفاری به سرانجام برسد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدستگاه های حفاری تونل، به عنوان جایگزینی برای روش های حفاری و انفجار صخره ها و کندن زمین با دست مورد استفاده قرار می گیرد. تی بی ام ها مزایایی همچون کاهش تعرض به زمین های مجاور و ایجاد دیوارهای نرم در تونل را دارند. این دستگاه به صورت قابل توجهی هزینه استرکشی تونل را کاهش می دهد که خود این باعث شده برای استفاده در مناطق به شدت شهرنشین مناسب باشند. ایراد عمده این دستگاه قیمت بالای آن است. تی بی ام ها برای استفاده در ساخت وسازها گران قیمت بوده و آن ها را به سختی می توان جابجا کرد. هرچند با وجود طویل بودن تونل های مدرن، هزینه استفاده از دستگاه های حفاری تونل، در مقابل روش های سنتی حفر و انفجار به مراتب پایین تر است. به همین دلیل تونل سازی با دستگاه های تی بی ام در یک پروژهٔ کوتاه تأثیر بیشتری دارد.
بزرگترین تی بی امی که تاکنون ساخته شده با قطر ۱۵٫۴۳ متر توسط کارخانه آلمانی هرنکنشت برای پروژهٔ اخیری در شانگهای چین ساخته شده است. این دستگاه برای حفاری زمین سستی حاوی ماسه و خاک رس ساخته شده بود. بیشترین قطر مربوط به تی بی ام هایی که برای زمین هایی با سنگ های سخت ساخته شده اند توسط شرکت رابینز برای پروژه تونل نیاگارا تولید شده است. این دستگاه برای حفاری تونلی برق آبی در زیر آبشار نیاگارا استفاده شد. دستگاه تی بی ام مذکور به نام «بکی بزرگ»، با اشاره به سد برق آبی «سر آدام بک» نام گذاری شده است که این دستگاه، تونلی برای دسترسی اضافی به آن حفاری می کند.
نخستین سپر محافظ تونل، توسط سر مارک ایزامبارد برونل در سال ۱۸۲۵ و برای حفاری تونل تِیمز ساخته شد. اگرچه این ابتکار تنها به منظور ساخت یک سپر بوده و شامل ساختن یک دستگاه حفاری تونل کامل نبود؛ اما عملیات حفر تونل ها نیاز داشت که با استفاده از روش های استاندارد حفاری به سرانجام برسد.
wiki: دستگاه حفاری تونل