دستگاه بورکراتیک

مدیریتی است که در آن امور به دلیل کاغذ بازی بیش از حد و وجود قوانین و مقررات غیر اصولی کارایی خود را از دست می دهد. از مشخصات و ویژگیهای یک سازمان بوروکراتیک می توان به موارد زیر اشاره کرد: تقسیم کار و تخصصی کردن امور، سلسله مراتب به خوبی تعیین شده و به جا، پیروی از اصل معقولیت، هماهنگی و هدفمندی، رابطه غیرشخصی و رسمی بین اعضا، قوانین و مقررات تعریف شده که تمام وظایف و حقوق کارمندان را مشخص کرده و پیروی از آنها الزامی و ضروری است، ترفیع کارمندان براساس صلاحیت و شایستگی، وجود اصول و شیوه های منظم برای امور مختلف. این نظام مدیریتی دارای معایب و نقصهایی است که مهم ترین آنها عبارتند از: مقرراتی که به عنوان عامل اصلی بالابردن کارآیی سازمان طراحی شده اند آنچنان اهمیت می یابند که هدف و مقصود نهایی فراموش می شود. اگرچه دستگاه بوروکراتیک ممکن است یک دستگاه کارآمد و پربازده باشد اما لزوما به عنوان یک دستگاه مناسب و کامل به شمار نمی رود. دستگاه بوروکراتیک مستقیما با مردم در ارتباط نبوده و اغلب درخواستها و مشکلات مردم را نادیده می گیرد که این امر منجر به بی تفاوتی و اختلاف می شود. بوروکراتها ( مسئولین ادارات تابع دیوان سالاری ) به عنوان مستبدان روشن فکر و آگاهی شناخته می شوند که نسبت به خواسته ها و نیازهای مردم بی تفاوت بوده و اغلب احساس مسئولیتی در قبال کار خود ندارند.