دستوریت. [ دَ ری ی َ ] ( مص جعلی ، اِمص ) دستوری : تشریق تمامی از قوت است که با وی عطاهای تمام تواند دادن ، و پارسیان او را دستوریت خوانند و دستور وزیر بود و هرچ خواهد کردن بکند از نیکوی ، و این نام دستوری نیز برراست بودن از آفتاب فکند. ( التفهیم بیرونی ص 467 ).
فرهنگ فارسی
دستوری : و تشریق تمامی از قوت است که با وی عطاهای تمام تواند دادن .
