دستور ویژه ۱۰۰۵ ( به آلمانی: Sonderaktion 1005 ) نقشه ای برای یک مجموعه فعالیت ویژه بود که در ماه مه سال ۱۹۴۲ و در جریان جنگ جهانی دوم و به هدف پنهان کردن یا از بین بردن هرگونه شواهد مربوط به بی رحمی و کشتارهای انجام شده توسط نازی ها در جریان عملیات راینهارد در لهستان تحت اشغال آلمان به اجرا گذاشته شد. در اجرای این نقشه از زندانیان برای نبش قبر گورهای دسته جمعی و سپس سوزاندن اجساد استفاده می شد. در اکثر موارد این زندانیان با زنجیر به هم وصل بودند تا امکان فرار برای آن ها وجود نداشته باشد. در مه ۱۹۴۳ اجرای این نقشه به نواحی تصرف شده در شرق اروپا کشیده شد.
... [مشاهده متن کامل]
در مارس ۱۹۴۲ راینهارد هایدریش، پاول بلوبل را در راس این جریان قرار داد؛ اما اجرای آن تا زمان ترور هایدریش در جریان عملیات انتروپوید در ژوئن آن سال به تأخیر افتاد. پس از ترور وی، هاینریش مولر رئیس گشتاپو دستورهای ویژه را به بلوبل داد.
بلوبل کار خود را با اردوگاه مرگ خلمنو شروع کرد. تلاش ها برای استفاده از بمب آتش زا برای از بین بردن بی نتیجه ماند. سپس روش دیگری به کار گرفته شد؛ این روش شامل ساخت لایه های جایگزینی از اجساد و سپس سوزاندن آن ها با استفاده از هیزم های به دست آمده از چوب خطوط راه آهن بود. سپس استخوان های باقی مانده را در دستگاه آسیاب می ریختند و پودر حاصل را دوباره در چاله هایی دفن می کردند. با این حال این عملیات به طور رسمی از اردوگاه مرگ سوبیبور آغاز شد. زندانیان اجساد را نبش قبر کرده و سپس در اطراف اردوگاه می سوزاندند. پس از انجام هر عملیات، کارگران اعدام می شدند. عملیات در نوامبر ۱۹۴۲ به اردوگاه مرگ بلزک رسید. اردوگاه آشویتس و اردوگاه کار اجباری برگن ـ بلزن خودشان کوره آدم سوزی داشتند بنابراین اجرای عملیات در این دو اردوگاه نیاز نبود. اجساد اضافی نیز توسط زندانیان سوزانده می شد. کار در اردوگاه مرگ بلزک تا مارس ۱۹۴۳ و در اردوگاه مرگ تربلینکا تا ژوئیه ۱۹۴۳ طول کشید.
در سال ۱۹۴۴ و با پیشروی نیروهای شوروی، ویلهلم کوپه دستور داد تا تمامی گورهای دسته جمعی لهستان تحت اشغال آلمان پاکسازی شوند. هرچند این روند با موفقیت به اتمام نرسید و لهستان پیش از آن که آن ها موفق به از بین بردن تمامی اجساد شوند به دست نیروهای شوروی افتاد.
... [مشاهده متن کامل]
در مارس ۱۹۴۲ راینهارد هایدریش، پاول بلوبل را در راس این جریان قرار داد؛ اما اجرای آن تا زمان ترور هایدریش در جریان عملیات انتروپوید در ژوئن آن سال به تأخیر افتاد. پس از ترور وی، هاینریش مولر رئیس گشتاپو دستورهای ویژه را به بلوبل داد.
بلوبل کار خود را با اردوگاه مرگ خلمنو شروع کرد. تلاش ها برای استفاده از بمب آتش زا برای از بین بردن بی نتیجه ماند. سپس روش دیگری به کار گرفته شد؛ این روش شامل ساخت لایه های جایگزینی از اجساد و سپس سوزاندن آن ها با استفاده از هیزم های به دست آمده از چوب خطوط راه آهن بود. سپس استخوان های باقی مانده را در دستگاه آسیاب می ریختند و پودر حاصل را دوباره در چاله هایی دفن می کردند. با این حال این عملیات به طور رسمی از اردوگاه مرگ سوبیبور آغاز شد. زندانیان اجساد را نبش قبر کرده و سپس در اطراف اردوگاه می سوزاندند. پس از انجام هر عملیات، کارگران اعدام می شدند. عملیات در نوامبر ۱۹۴۲ به اردوگاه مرگ بلزک رسید. اردوگاه آشویتس و اردوگاه کار اجباری برگن ـ بلزن خودشان کوره آدم سوزی داشتند بنابراین اجرای عملیات در این دو اردوگاه نیاز نبود. اجساد اضافی نیز توسط زندانیان سوزانده می شد. کار در اردوگاه مرگ بلزک تا مارس ۱۹۴۳ و در اردوگاه مرگ تربلینکا تا ژوئیه ۱۹۴۳ طول کشید.
در سال ۱۹۴۴ و با پیشروی نیروهای شوروی، ویلهلم کوپه دستور داد تا تمامی گورهای دسته جمعی لهستان تحت اشغال آلمان پاکسازی شوند. هرچند این روند با موفقیت به اتمام نرسید و لهستان پیش از آن که آن ها موفق به از بین بردن تمامی اجساد شوند به دست نیروهای شوروی افتاد.
