دستور موقت

یکی از شرایط مهم برای صدور دستور موقت، فوریت داشتن دعواست. مثل دعوای تصرف عدوانی که خارج از نوبت رسیدگی می شود اما برای دعواهای دیگر که طولانی هستند اصولاً از این مکانیسم استفاده نمی شود.
برای اینکه دستور موقت صادر شود، طرفی که تقاضای دستور موقت کرده باید به صندوق دادگستری مبلغی تحت عنوان خسارت احتمالی پرداخت کند تا در صورتی که ادعایش ثابت نشد و شکست خورد این مبلغ به حساب روزهایی که مال توقیف شده بود به طرفی که مال تحت تصرف او بوده پرداخت شود. این خسارت احتمالی می بایست از طریق اخذ تأمین صورت بگیرد. استثنائاً در دعوای تصرف عدوانی نیازی به اخذ تأمین از درخواست کننده نیست.
همچنین با صدور رای به ضرر درخواست کننده در دادگاه بدوی، در صورت تجدید نظر خواهی دستور موقت باطل نمی شود و همچنین است اگر در دادگاه تجدید نظر نیز اینگونه باشد در صورت فرجام خواهی باز هم دستور موقت باطل نمی شود. اما باز هم در دعوای تصرف عدوانی اگر در دادگاه پایین تر رای به ضرر درخواست کننده داده شود دستور موقت باطل شده و در صورت ارجاع به دادگاه بالاتر باید دستور موقت جدیدی درخواست شود.