دستور زبان حساس به متن (context-sensitive grammar)
دستور زبان رسمی که در آن سمت چپ و سمت راست هر دستورالعمل توسط متنی از نمادهای Terminal و nonTerminal احاطه می شود. گرامرهای حساس به متن معمول تر از گرامرهای مستقل از متن می باشند. با وجود این هنوز به اندازۀ کافی با قاعده هستند که توسط یک ماشین کران دار خطی تجزیه و تحلیل شوند. مفاهیم گرامر حساس به متن در دهه ۵۰م و توسط نوآم چامسکی در قالب توصیف چگونگی صرف ونحو زبان طبیعی معرفی گردید. این توصیف در حقیقت بیان می کرد که یک کلمه ممکن است برای قرارگیری در محل مشخص، مناسب تشخیص داده نشود که این موضوع نیز بستگی مستقیم به مفهوم متن دارد. زبان رسمی ای که می تواند توسط گرامر حساس به متن توصیف شود، زبان حساس به متن نامیده می شود.
دستور زبان رسمی که در آن سمت چپ و سمت راست هر دستورالعمل توسط متنی از نمادهای Terminal و nonTerminal احاطه می شود. گرامرهای حساس به متن معمول تر از گرامرهای مستقل از متن می باشند. با وجود این هنوز به اندازۀ کافی با قاعده هستند که توسط یک ماشین کران دار خطی تجزیه و تحلیل شوند. مفاهیم گرامر حساس به متن در دهه ۵۰م و توسط نوآم چامسکی در قالب توصیف چگونگی صرف ونحو زبان طبیعی معرفی گردید. این توصیف در حقیقت بیان می کرد که یک کلمه ممکن است برای قرارگیری در محل مشخص، مناسب تشخیص داده نشود که این موضوع نیز بستگی مستقیم به مفهوم متن دارد. زبان رسمی ای که می تواند توسط گرامر حساس به متن توصیف شود، زبان حساس به متن نامیده می شود.
wikijoo: دستور_زبان_حساس_به_متن