دستور زبان انگلیسی ( به انگلیسی: English grammar ) به مجموعه قوانین و مقررات موجود در زبان انگلیسی که بین کلمات، جمله ها، گروه ها و شبه جمله ها حاکم است گفته می شود. به عنوان مثال طبقه بندی واژه ها به اسم، فعل، ضمیر، مفعول، فاعل، حرف اضافه، قید، وند و غیره جزء دستور زبان محسوب می گردد.
دستور زبان انگلیسی؛ ساختار و سامانه زبان انگلیسی است. دستور زبان انگلیسی شامل زبان شناسی نحوی و ساخت شناسی واژگانی این زبان است. بسیاری بر این باور هستند دستور زبان یا گرامر انگلیسی شامل قوانین زبان انگلیسی است در صورتی که حقیقتاً هیچ زبانی شامل قانون نیست ( به استثناء زبان اسپرانتو ) . زیرا قانون توسط عده ای وضع می شود ولی گرامر توسط هیچ کس وضع نشده است. زبان انگلیسی به مرور زمان تغییر کرده است. به تعریفی دیگر دستور زبان انگلیسی بازتابی از زبان انگلیسی در یک دوره مشخص است. گرامر زبان انگلیسی باعث می شود تا آموزندگان این زبان سریع تر و تأثیرگذارتر آن را بیاموزند. وقتی آموزندگان زبان انگلیسی؛ دستور زبان انگلیسی را بیاموزند، قادرند خیلی چیزها را خود درک کنند و از مراجعه به معلم و کتاب بی نیاز شوند. [ ۱]
در زبان انگلیسی یک واژه می توان با توجه به کاربرد و جایگاهش نقش های متفاوتی در جمله داشته باشد. این نقش ها عبارتند از:
بزرگترین دسته واژه ها در زبان انگلیسی را شامل می شود. اسم در زبان انگلیسی واژه هایی هستند که نام اشیا، افراد، ایده ها و . . . را نشان می دهند. اسمها در زبان انگلیسی به دو دسته اسامی خاص و اسامی عام دسته بندی می شوند.
در زبان انگلیسی در بیشتر موارد جنسیت طبیعی یک اسم نشان دهنده جنسیت گرامری آن است. این بدان معناست که اسمی که به یک زن نسبت داده می شود از نظر گرامری هم مونث است. از نظر گرامری اسامی می توانند یکی از جنسیت های زیر را داشته باشند:
• مذکر
• مونث
• خنثی
همانطور که گفته شد جنسیت طبیعی و گرامری اسامی در انگلیسی معمولاً یکی است. برای تمام اسامی اشیا، اسامی انتزاعی ( ایده ها، امیدها، تفکرات و . . . ) از اسامی خنثی استفاده می شود. در طول زمان تأثیر جنسیت اسامی در زبان انگلیسی به شدت کاهش یافته است. در حال حاضر تفاوت این جنسیت تنها در ضمایر شخصی سوم شخص مفرد در زبان انگلیسی قابل تشخیص است و در موقعیت های گرامری دیگر از اسامی با جنسیت های متفاوت دقیقا به یک گونه استفاده می شود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدستور زبان انگلیسی؛ ساختار و سامانه زبان انگلیسی است. دستور زبان انگلیسی شامل زبان شناسی نحوی و ساخت شناسی واژگانی این زبان است. بسیاری بر این باور هستند دستور زبان یا گرامر انگلیسی شامل قوانین زبان انگلیسی است در صورتی که حقیقتاً هیچ زبانی شامل قانون نیست ( به استثناء زبان اسپرانتو ) . زیرا قانون توسط عده ای وضع می شود ولی گرامر توسط هیچ کس وضع نشده است. زبان انگلیسی به مرور زمان تغییر کرده است. به تعریفی دیگر دستور زبان انگلیسی بازتابی از زبان انگلیسی در یک دوره مشخص است. گرامر زبان انگلیسی باعث می شود تا آموزندگان این زبان سریع تر و تأثیرگذارتر آن را بیاموزند. وقتی آموزندگان زبان انگلیسی؛ دستور زبان انگلیسی را بیاموزند، قادرند خیلی چیزها را خود درک کنند و از مراجعه به معلم و کتاب بی نیاز شوند. [ ۱]
در زبان انگلیسی یک واژه می توان با توجه به کاربرد و جایگاهش نقش های متفاوتی در جمله داشته باشد. این نقش ها عبارتند از:
بزرگترین دسته واژه ها در زبان انگلیسی را شامل می شود. اسم در زبان انگلیسی واژه هایی هستند که نام اشیا، افراد، ایده ها و . . . را نشان می دهند. اسمها در زبان انگلیسی به دو دسته اسامی خاص و اسامی عام دسته بندی می شوند.
در زبان انگلیسی در بیشتر موارد جنسیت طبیعی یک اسم نشان دهنده جنسیت گرامری آن است. این بدان معناست که اسمی که به یک زن نسبت داده می شود از نظر گرامری هم مونث است. از نظر گرامری اسامی می توانند یکی از جنسیت های زیر را داشته باشند:
• مذکر
• مونث
• خنثی
همانطور که گفته شد جنسیت طبیعی و گرامری اسامی در انگلیسی معمولاً یکی است. برای تمام اسامی اشیا، اسامی انتزاعی ( ایده ها، امیدها، تفکرات و . . . ) از اسامی خنثی استفاده می شود. در طول زمان تأثیر جنسیت اسامی در زبان انگلیسی به شدت کاهش یافته است. در حال حاضر تفاوت این جنسیت تنها در ضمایر شخصی سوم شخص مفرد در زبان انگلیسی قابل تشخیص است و در موقعیت های گرامری دیگر از اسامی با جنسیت های متفاوت دقیقا به یک گونه استفاده می شود. [ ۲]
wiki: دستور زبان انگلیسی