دستور زاده

لغت نامه دهخدا

دستورزاده. [ دَدَ / دِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) وزیرزاده. پسر وزیر:
دستورزاده ملک شرق بوالحسن
حجاج سرفراز همه دوده و تبار.
فرخی.
دستورزاده شاه ایران زمین
حجاج تاج خواجگان بوالحسن.
فرخی.

فرهنگ فارسی

وزیر زاده . پسر وزیر

پیشنهاد کاربران

بپرس