دسته عصبی ( فاسیکول یا فاسیکل عصبی ) ( به انگلیسی: Nerve fascicle ) واحدی است که توسط غلافی از بافت همبند بنام پری نوریوم[ ۱] احاطه شده و حاوی تارهای عصبی ( فیبرها یا رشته های عصبی ) مشخصی است. یک عصب محیطی بزرگ دارای چند فاسیکول است، درحالیکه یک عصب کوچکتر ممکن است از یک یا دو فاسیکول تشکیل گردد. امروزه آگاهی از ساختمان فاسیکول ها ( فونیکول ها ) در نواحی مختلف یک عصب محیطی، نقش بسیار مهمی در جراحی های اعصاب محیطی دارد.
تعداد دستجات ( فاسیکول ها ) عصبی در اعصاب محیطی با یکدیگر و در نواحی مختلف یک عصب محیطی، فرق داشته و همچنین اندازه آنها نیز متفاوت است. یک عصب محیطی در قسمتی از مسیرش، ممکن است حاوی دو دسته بزرگ و چند دسته کوچک باشد. عصب میانی[ ۲] ( مدین ) در منطقه ساعد، دارای پنج گروه فاسیکولی است و عصب اولنار[ ۳] در قسمت مچ دست، ممکن است دارای چهار گروه فاسیکولی باشد. عصب پشت ساقی ( سورال ) ناحیه ساق پا، که در بسیاری از پیوندهای اعصاب محیطی استفاده می شود، دو الی سه فاسیکول دارد.
سه نوع تارهای عصبی در فاسیکول یک عصب محیطی ( مثلاً مدین یا رادیال ) وجود دارد که عبارتند از:
• تارهای عصبی حسی
• تارهای عصبی حرکتی
• تارهای عصبی سمپاتیک
در نواحی محیطی، دسته تارهای حرکتی معمولاً با هم یک گروه فاسیکولی تشکیل می دهند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتعداد دستجات ( فاسیکول ها ) عصبی در اعصاب محیطی با یکدیگر و در نواحی مختلف یک عصب محیطی، فرق داشته و همچنین اندازه آنها نیز متفاوت است. یک عصب محیطی در قسمتی از مسیرش، ممکن است حاوی دو دسته بزرگ و چند دسته کوچک باشد. عصب میانی[ ۲] ( مدین ) در منطقه ساعد، دارای پنج گروه فاسیکولی است و عصب اولنار[ ۳] در قسمت مچ دست، ممکن است دارای چهار گروه فاسیکولی باشد. عصب پشت ساقی ( سورال ) ناحیه ساق پا، که در بسیاری از پیوندهای اعصاب محیطی استفاده می شود، دو الی سه فاسیکول دارد.
سه نوع تارهای عصبی در فاسیکول یک عصب محیطی ( مثلاً مدین یا رادیال ) وجود دارد که عبارتند از:
• تارهای عصبی حسی
• تارهای عصبی حرکتی
• تارهای عصبی سمپاتیک
در نواحی محیطی، دسته تارهای حرکتی معمولاً با هم یک گروه فاسیکولی تشکیل می دهند. [ ۴]
wiki: دسته عصبی