دسترسی چندگانه بخش زمانی

دسترسی چندگانه بخش زمانی ( TDMA ) یک روش دسترسی کانالی برای شبکه های مشترک شده است. به چند کاربر جهت اشتراک کانال با فرکانس مشابه با تقسیم سیگنال به شیارهای زمانی متفاوت امکان می دهد. کاربران در توالی سریع انتقال می یابند، یکی بعد از دیگری، هر کدام با استفاده از شیار زمانی خودشان. این امر به ایستگاه های متعدد امکان اشتراک وسیله انتقال مشابهی را می دهند ( مثل کانال فرکانس رادیویی ) درحالی که تنها بخشی از ظرفیت کانال خود استفاده می کنند. TDMA در سیستم های سلولی ۲G دیجیتالی مثل سیستم جهانی ارتباطات سیار ( GSM ) , IS - 136، سلول دیجیتالی شخصی ( PDC ) و iDEN و در استاندارد ارتباطات راه دور بی سیم پیشرفته دیجیتالی ( DECT ) برای تلفن های پرتابل استفاده شده است. همچنین به طور گسترده در سیستم های ماهواره ای، سیستم های رادیویی شبکه combat، و شبکه های PON برای ترافیک جریان بالا از اساس و پایه به اپراتور استفاده شده است. برای کاربرد ارتباطات حالت بسته TDMA دینامیک به صورت نمودار زیر عمل کنید.
ساختار فریم TDMA نشاندهنده جریان داده به فریم هایی تقسیم شده و فریم ها به شیارهایی تقسیم می گردد.
TDMA نوعی تسهیم بخش زمانی با نقطه ویژه ای است که به جای اتصال یک فرستنده به یک ریسیور، چند فرستنده وجود دارد. در مورد اتصال از یک تلفن موبایل به ایستگاه پایه، این امر خصوصاً بدین علت مشکل است که تلفن موبایل می تواند حرکت کند و پیشرفت زمان بندی مورد نیاز برای انتقال آن، شکاف در انتقال را تطبیق می دهد.
• اشتراک فرکانس موج حامل با چند کاربر انتقال ناپیوسته، تحویل را ساده تر می کند.
• شیارها را می توان در TDMA دینامیک تقاضا کرد.
• کنترل قدرت کمی برجسته نسبت به CDMA بخاطر تداخل برون سلولی پایین سنکرون سازی بالاتر نسبت به CDMA برابرسازی پیشرفته ممکن است برای میزان داده بالا ضروری باشد اگر کانال، سلکتیو فرکانس است و تداخل درون سمبلی را ایجاد می کند.
• وسعت سلولی نسبت به CDMA بسیار پیچیده است.
• پیچیدگی اختصاص شیار / فرکانس
• محفظه توان ضربه ای: تداخل با دیگر وسایل
• TDMA در سیستم های تلفن موبایل
اکثر سیستم های سلولی ۲G، بجز موارد IS - 95، بر مبنای TDMA هستند. GSM, D - AMPS, PDC, iDEN, PHS مثال هایی از سیستم های سلولی TDMAاند. GSM, TDMA را با انتقال پهنای باند و جهش فرکانس ترکیب کرده تا انواع رایج تداخل را کاهش می دهد. در سیستم GSM، سنکرون سازی تلفن های موبایل به وسیلهٔ ارسال فرمان های پیشرفته زمان بندی از ایستگاه مبنا پیشرفت شده است که تلفن موبایل را برای انتقال بیشتر و مقدار آن ایجاد می کند. این امر، تأخیر پیشرفته حاصل از شتاب سرعت بالای امواج رادیویی را موازنه می کند. تلفن موبایل مجاز به انتقال شیار زمانی کلی شان نیست، بلکه فاصله محافظی در انتهای هر شیار زمانی وجود دارد. هنگامی انتقال به دوره محافظ حرکت می کند، شبکه موبایل، پیشرفت زمان بندی را برای سنکرون کردن انتقال تنظیم می کند.