دسترسی آزاد. دسترسی آزاد ( به انگلیسی: Open access ) یا OA به معنی دسترسی بلافاصله، رایگان، و آنلاین به آثار، با حق استفاده از آنها در محیط دیجیتال است.
مهم ترین گروه های پیشگام جنبش دسترسی آزاد به منابع علمی به دعوت موسسه جامعه باز برای اولین بار در فوریه ۲۰۰۲ در بوداپست مجارستان با هدف یافتن چگونگی ارتباط و همکاری بین همهٔ موسساتی که در این زمینه فعال هستند، گرد هم آمدند. این اجلاس به ایجاد مؤسسه دسترسی آزاد بوداپست انجامید. هدف این نشست، تسریع فعالیت بین المللی به منظور دسترس پذیر کردن مقاله های پژوهشی در تمام حوزه های علوم بود.
این جنبش پس از بوداپست ( ۲۰۰۲ ) ، در بتسدا آمریکا ( در ژوئن ۲۰۰۳ ) ، برلین ( اکتبر ۲۰۰۴ ) و سالوادور برزیل ( سپتامبر ۲۰۰۵ ) برای تبادل نظر و پیشبرد اهداف دسترسی آزاد گردهمایی های مهمی را برگزار کرده است. در هر گردهمایی بیانیه و قطعنامه هایی صادر شده که رشد جنبش و پیگیری اهداف آن را می توان در این بیانیه ها به خوبی مشاهده نمود.
در بیانیه بوداپست، دو راهبرد برای دسترسی آزاد برای مطالعهٔ اجمالی نشر دسترسی آزاد، پیشنهاد شده است: نخست، آرشیوهای دسترسی آزاد و دوم مجلات دسترسی آزاد.
بنابراین می توان گفت که دسترسی باز در سه بیانیه های عمومی تعریف شده بود: طرح دسترسی آزاد بوداپست در فوریه سال ۲۰۰۲، بیانیه بتسدا انتشار دسترسی آزاد در ژوئن ۲۰۰۳ و اعلامیه برلین در دسترسی آزاد به دانش در علوم و علوم انسانی در اکتبر ۲۰۰۳. که در بیانیهٔ بوداپست دسترسی باز به صورت زیر تعریف می شود:بسیاری از درجه و نوع دسترسی گسترده تر و آسان تر در این ادبیات وجود دارد. منظور ما از دسترسی آزاد در این ادبیات، امکان دسترسی رایگان و همگانی کاربران به منابع، در اینترنت، امکان خواندن، دانلود، کپی، توزیع، چاپ، جستجو یا لینک به متن کامل مقاله، یا استفاده از آن ها برای هرگونه هدف قانونی، بدون موانع مالی، قانونی یا فنی است. تنها محدودیت در توزیع، و تنها نقش کپی رایت در این حوزه این است که باید به نویسندگان به درستی اذعان و استناد کرد. اظهارات بتسدا و برلین می گویند که در آن، کاربران باید قادر به " کپی، استفاده، توزیع باشند و در هر رسانه ای دیجیتال برای هر منظور و مقصودی مسئول، منوط به تخصیص مناسب از نویسندگی است". که هر سه نفر در این روش دسترسی آزاد بر " آزادی برای خواندن "، یا "رایگان" بودن تأکید دارند. بسیاری از رسانه های سنتی مانند روزنامه های خاص، تلویزیون و برنامه های رادیویی می تواند دسترسی آزاد در نظر گرفته شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمهم ترین گروه های پیشگام جنبش دسترسی آزاد به منابع علمی به دعوت موسسه جامعه باز برای اولین بار در فوریه ۲۰۰۲ در بوداپست مجارستان با هدف یافتن چگونگی ارتباط و همکاری بین همهٔ موسساتی که در این زمینه فعال هستند، گرد هم آمدند. این اجلاس به ایجاد مؤسسه دسترسی آزاد بوداپست انجامید. هدف این نشست، تسریع فعالیت بین المللی به منظور دسترس پذیر کردن مقاله های پژوهشی در تمام حوزه های علوم بود.
این جنبش پس از بوداپست ( ۲۰۰۲ ) ، در بتسدا آمریکا ( در ژوئن ۲۰۰۳ ) ، برلین ( اکتبر ۲۰۰۴ ) و سالوادور برزیل ( سپتامبر ۲۰۰۵ ) برای تبادل نظر و پیشبرد اهداف دسترسی آزاد گردهمایی های مهمی را برگزار کرده است. در هر گردهمایی بیانیه و قطعنامه هایی صادر شده که رشد جنبش و پیگیری اهداف آن را می توان در این بیانیه ها به خوبی مشاهده نمود.
در بیانیه بوداپست، دو راهبرد برای دسترسی آزاد برای مطالعهٔ اجمالی نشر دسترسی آزاد، پیشنهاد شده است: نخست، آرشیوهای دسترسی آزاد و دوم مجلات دسترسی آزاد.
بنابراین می توان گفت که دسترسی باز در سه بیانیه های عمومی تعریف شده بود: طرح دسترسی آزاد بوداپست در فوریه سال ۲۰۰۲، بیانیه بتسدا انتشار دسترسی آزاد در ژوئن ۲۰۰۳ و اعلامیه برلین در دسترسی آزاد به دانش در علوم و علوم انسانی در اکتبر ۲۰۰۳. که در بیانیهٔ بوداپست دسترسی باز به صورت زیر تعریف می شود:بسیاری از درجه و نوع دسترسی گسترده تر و آسان تر در این ادبیات وجود دارد. منظور ما از دسترسی آزاد در این ادبیات، امکان دسترسی رایگان و همگانی کاربران به منابع، در اینترنت، امکان خواندن، دانلود، کپی، توزیع، چاپ، جستجو یا لینک به متن کامل مقاله، یا استفاده از آن ها برای هرگونه هدف قانونی، بدون موانع مالی، قانونی یا فنی است. تنها محدودیت در توزیع، و تنها نقش کپی رایت در این حوزه این است که باید به نویسندگان به درستی اذعان و استناد کرد. اظهارات بتسدا و برلین می گویند که در آن، کاربران باید قادر به " کپی، استفاده، توزیع باشند و در هر رسانه ای دیجیتال برای هر منظور و مقصودی مسئول، منوط به تخصیص مناسب از نویسندگی است". که هر سه نفر در این روش دسترسی آزاد بر " آزادی برای خواندن "، یا "رایگان" بودن تأکید دارند. بسیاری از رسانه های سنتی مانند روزنامه های خاص، تلویزیون و برنامه های رادیویی می تواند دسترسی آزاد در نظر گرفته شوند.
wiki: دسترسی آزاد