دستان سرا ی

لغت نامه دهخدا

دستان سرای. [ دَ س َ ] ( نف مرکب ) دستان سرا. دستان سراینده. نغمه سرا. سرودخوان. نغمه خوان :
بهر شاخ کافور بر جای جای
بسی مرغ دیدند دستان سرای.
اسدی.
بسی چشمه آب روان جای جای
بهر گوشه مرغان دستان سرای.
اسدی.
تو گفتی دوصد بربط چنگ پای
به یک رو شدستند دستان سرای.
اسدی.
که از پاسخ مرد دستان سرای
فروماند سرگشته لختی بجای.
نظامی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) نغمه سرایان
دستانسرا دستان سراینده نغمه سرا، دستانسرا دستان سراینده نغمه سرا

پیشنهاد کاربران

بپرس