دست و دهان

دست و دهان ( دهن ) آب کشان ؛ کنایه از متوضیان. ( آنندراج ) :
این زهدفروشان ز خدا بی خبرانند
این دست و دهن آبکشان پاک برانند.
صائب ( از آنندراج ) .

- دست و دهان ؛ نهایت قرب. چنانکه گویند خانه اش از اینجا دست و دهان است ، ( از اهل زبان بتحقیق پیوسته ) . ( آنندراج ) .