دست نوشتهٔ فارسی ژاپن ( خط نبشته نانبان ) قدیمی ترین سند فارسی موجود در ژاپن است. این دست خط را در سال ۱۲۱۷ میلادی ( برابر ۶۱۴ هجری قمری ) راهبی ژاپنی از بندر زیتون کوانژو از چین به معبد کوسانجی در کیوتوی ژاپن آورده است. امروزه به این نوشته «هاشی بون» می گویند و به عنوان میراث مهم معنوی ژاپن متعلق به استان کیوتو ثبت شده است.
... [مشاهده متن کامل]
این دست نوشته روی کاغذ مستطیلی با پهنای ۳۲٫۷ سانتی متر و بلندای ۵۰٫۰ سانتی متر، در چهار سطر نوشته شده است، و علاوه بر این، چند جمله چینی به دست کِیْسِی ( راهب ژاپنی ) نوشته شده است. قلم به کار رفته در این نوشته رایج ترین قلم در آن زمان یعنی خط نسخ است. راهب ژاپنی به نام کیوسه این دست نوشته را در ملاقات با چند ایرانی در بندر کوانژو چین و هنگام خداحافظی از آن ها به یادگار گرفته است؛ او تصور می کرده که متن یک دعای بودایی است. سال ۱۹۰۹ مشخص شد که چند بیت شعر فارسی است و در سال های گذشته دانسته شد که هر سه شعر از شاعران مشهور ایران است اولی از فخرالدین اسعد گرگانی دومی از فردوسی و سومی در کتاب جامع التواریخ آمده است که با تفاوت اندکی با نسخه های موجود فعلی، در آن زمان دریانوردی ایرانی آن را از بَر ( حفظ ) نوشته است. بیت اول از «ویس و رامین» و بیت بعدی از داستان رستم و افراسیاب «شاهنامه» است، و شعر سوم هم شعری است که مربوط به خداحافظی ایرج از پدرش فریدون است که در شاهنامه هم با ادبیاتی مشابه آمده است. این که یک دریانورد ایرانی این اشعار را در چین از حفظ بوده است نشانگر شهرت و اهمیت این اشعار نزد مردم بوده است.
این شعر اشاره به خداحافظی غم انگیز و بی بازگشت ایرج از پدرش فریدون در عزیمت به سوی توران است. این اشعار در آن زمان نزد فارسی زبانان شهرت داشته و به ویژه دریانوردان آن ها را می خوانده اند به طوری که سعدی، شهریار رامهرمزی و ابن بطوطه نیز از سرودهای دریانوردان فارسی یاد کرده اند.
کِیْسِی یا کِسه راهب معروف بودایی است که سال ۱۱۸۵ م در خانواده ای سرشناس زاده شد. در همان دورهٔ نوزادی بر اثر اشتباه دایه به طور غیرعمد بر زمین افتاد، ستون فقراتش آسیب دید و از شکل طبیعی خارج شد. در جوانی ترک خانه کرد و به معبدی بودایی رفت تا راهب بشود در ۲۹ سالگی به چین دورهٔ سونگ رفت که در این سفر کشتی آنها با طوفان و بارانی شدید روبرو شد و دکل کشتی شکست اما آن ها با هر گرفتاری که بود سرانجام به فوجیان چین رسیدند. کیوسه در دو معبد بودایی چین تحصیل کرد و در برگشت از چین منابع و کتب بودایی زیادی با خود به ژاپن آورد در میان نوشته هایی که او با خود از چین آورد برگه ای وجود داشت به عرض سی و سه سانت و طول ۵۰ سانتی متر که سه در حاشیه این کاغذ نوشته است سال ۱۲۱۷ در کوانژو ( بندر زیتون ) با ۳ نفر خارجی ملاقات کردم و از آن ها خواستم که به خط خود چیزی برایم بنویسند. آن ها این را نوشتند.
... [مشاهده متن کامل]
این دست نوشته روی کاغذ مستطیلی با پهنای ۳۲٫۷ سانتی متر و بلندای ۵۰٫۰ سانتی متر، در چهار سطر نوشته شده است، و علاوه بر این، چند جمله چینی به دست کِیْسِی ( راهب ژاپنی ) نوشته شده است. قلم به کار رفته در این نوشته رایج ترین قلم در آن زمان یعنی خط نسخ است. راهب ژاپنی به نام کیوسه این دست نوشته را در ملاقات با چند ایرانی در بندر کوانژو چین و هنگام خداحافظی از آن ها به یادگار گرفته است؛ او تصور می کرده که متن یک دعای بودایی است. سال ۱۹۰۹ مشخص شد که چند بیت شعر فارسی است و در سال های گذشته دانسته شد که هر سه شعر از شاعران مشهور ایران است اولی از فخرالدین اسعد گرگانی دومی از فردوسی و سومی در کتاب جامع التواریخ آمده است که با تفاوت اندکی با نسخه های موجود فعلی، در آن زمان دریانوردی ایرانی آن را از بَر ( حفظ ) نوشته است. بیت اول از «ویس و رامین» و بیت بعدی از داستان رستم و افراسیاب «شاهنامه» است، و شعر سوم هم شعری است که مربوط به خداحافظی ایرج از پدرش فریدون است که در شاهنامه هم با ادبیاتی مشابه آمده است. این که یک دریانورد ایرانی این اشعار را در چین از حفظ بوده است نشانگر شهرت و اهمیت این اشعار نزد مردم بوده است.
این شعر اشاره به خداحافظی غم انگیز و بی بازگشت ایرج از پدرش فریدون در عزیمت به سوی توران است. این اشعار در آن زمان نزد فارسی زبانان شهرت داشته و به ویژه دریانوردان آن ها را می خوانده اند به طوری که سعدی، شهریار رامهرمزی و ابن بطوطه نیز از سرودهای دریانوردان فارسی یاد کرده اند.
کِیْسِی یا کِسه راهب معروف بودایی است که سال ۱۱۸۵ م در خانواده ای سرشناس زاده شد. در همان دورهٔ نوزادی بر اثر اشتباه دایه به طور غیرعمد بر زمین افتاد، ستون فقراتش آسیب دید و از شکل طبیعی خارج شد. در جوانی ترک خانه کرد و به معبدی بودایی رفت تا راهب بشود در ۲۹ سالگی به چین دورهٔ سونگ رفت که در این سفر کشتی آنها با طوفان و بارانی شدید روبرو شد و دکل کشتی شکست اما آن ها با هر گرفتاری که بود سرانجام به فوجیان چین رسیدند. کیوسه در دو معبد بودایی چین تحصیل کرد و در برگشت از چین منابع و کتب بودایی زیادی با خود به ژاپن آورد در میان نوشته هایی که او با خود از چین آورد برگه ای وجود داشت به عرض سی و سه سانت و طول ۵۰ سانتی متر که سه در حاشیه این کاغذ نوشته است سال ۱۲۱۷ در کوانژو ( بندر زیتون ) با ۳ نفر خارجی ملاقات کردم و از آن ها خواستم که به خط خود چیزی برایم بنویسند. آن ها این را نوشتند.
