دست نوردیدن

لغت نامه دهخدا

دست نوردیدن. [ دَ ن َ وَ دی دَ ] ( مص مرکب ) برزدن آستین. نوردیدن آستین جامه :
قبا بست و چابک نوردیددست
قبایش دریدند و دستش شکست.

سعدی.

رجوع به مجموعه مترادفات ص 349 شود. || مهیا و آماده شدن در کاری.

بر زدن آستین . نوردیدن آستین جامه

دست نوردیدن ؛ آستین بالا زدن. مهیا و آماده شدن :
قبا بست و چابک نوردید دست
قبایش دریدند و دستش شکست.
سعدی.