دست ناکرده

لغت نامه دهخدا

دست ناکرده. [ دَ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) دست نخورده. بکر. دوشیزه. به مُهر :
دست ناکرده چندگونه کنیز
خلخی دارد و خطائی نیز.

نظامی.

دست ناکرده دلستانی چند
بکر چون روی غنچه زیر پرند.

نظامی.

دست نخورده بکر دوشیزه

دست نخوره
باکره
دختر
زناشویی نکرده
دست ناکرده چند گونه کنیز
خلخی دارد و ختایی نیز
✏ �نظامی�