دست سوخته

لغت نامه دهخدا

دست سوخته. [ دَ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) سوخته دست. آسیب به دست رسیده. رنج سوختن دست کشیده :
ما را چو دست سوخته میداشتی بعدل
در پای ظلم سوخته جان چون گذاشتی.
خاقانی.

پیشنهاد کاربران

دست سوخته ؛ مجروح شده از آسیب آتش :
من که چو دست سوخته دارمت از چه هر زمان
از سگ پای سوخته حال دلم کنی بتر.
مجیر بیلقانی.
ما را چو دست سوخته میداشتی به عدل
در پای ظلم سوخته جان چون گذاشتی.
خاقانی.

بپرس