دست رشت. [دَ رِ ] ( ن مف مرکب ، اِ مرکب ) دست رشته. رشته بوسیله ٔدست. آنچه بدست ریشته باشند نه با چرخ و دستگاه. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) : مانک آچارهای بسیار و کرباسها از دست رشت زنان پارسا پیش آورد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 123 ). || حاصل دست رشت. وجه دست رشت. ( از یادداشت مرحوم دهخدا ) : یا تاوان آرد من از باد بستان یا باد را ادب کن تا بار دیگرگرد دست رشت بیوه زنان نگردد. ( مجالس سبعه مولوی ).
فرهنگ فارسی
دست رشته رشته بوسیله دست یا حاصل دست رشت وجه دست رشت .
