دست به دندان کندن

دست به دندان کندن ؛ کنایه از حسرت و تأسف خوردن و ندامت و پشیمانی داشتن. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ) . دست به دندان گزیدن :
چو بشنید دستش به دندان بکند
فرودآمد از پشت زین سمند.
فردوسی.