دست بریده. [ دَ ب ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) آنکه دستش بریده باشد. مقطوع الید. بریده دست. أجدع. أقطع :
طرارانی که دزد گنج اند
هم دست بریده شان ببینم.
خاقانی.
|| جراحت و بریدگی در دست یافته : هرکه نظاره تو شددست بریده می شود
یوسف عهدی و جهان نیم بهای روی تو.
خاقانی.
|| کوتاه. ممنوع المداخله. || کنایه از پارچه نارسا که رختی نشود.( لغت محلی شوشتر، نسخه خطی ).