دست بافت

/dastbAft/

لغت نامه دهخدا

دست بافت. [ دَ ] ( ن مف مرکب ) دست باف. بافته دست. که با چرخ نبافته اند. که به دست بافته شده است نه به چرخ : جوراب دست بافت. منسوجات دست بافت. رجوع به دست باف شود.

فرهنگ فارسی

دست باف بافته دست که با چرخ نبافته اند .

مترادف ها

woof (اسم)
پارچه کتانی، پود، دست بافت

پیشنهاد کاربران

بپرس