دزفول شهرستان

دانشنامه آزاد فارسی

دِزفول، شهرستانواقع در شمال استان خوزستان، مشتمل بر بخش های مرکزی، سردشت، و چغامیش، با مرکزیت اداری شهر دزفول. از شمال به استان لرستان، از شرق به استان چهارمحال و بختیاری، از جنوب به شهرستان های لالی و شوشتر، و از غرب به شهرستان های شوش و اندیمشک محدود است. نواحی شمال شرقی و مرکزی آن را بخشی از کوه های زاگرس تشکیل داده اند، که روبه شرق بر ارتفاع آن ها افزوده می شود و نواحی جنوبی و غربی آن به دشت خوزستان منتهی می شود. کوه های کی نو (۳,۵۱۲ متر)، ملوک، و سالن مرتفع ترین کوه های این شهرستان به شمار می روند و رودخانۀ دز و ریزابه های متعددش آن ها را مشروب می کنند. اقلیم این شهرستان در ارتفاعات شمال شرقی معتدل مایل به سرد و نیمه خشک، در نواحی مرکزی معتدل مایل به گرم، و در نواحی شرقی و جنوبی گرم و خشک و جمعیت آن ۴۰۱,۵۵۸ نفر است (۱۳۸۵). مهم ترین شهرها و آبادی های آن عبارت اند از دزفول، چغامیش، وحدت، ماهور برنجی، شمس آباد، و محمد بن جعفر. راه خرم آباد به شوشتر و نیز راه لالی به شوش و راه های دیگری که از شهر دزفول به اطراف منشعب می شوند، شبکۀ راه های ارتباطی این شهرستان را تشکیل می دهند. فراورده های کشاورزی این شهرستان عبارت اند از غلات، چغندرقند، نیشکر، علوفه، و برنج. محصولات دامی نیز از فرآورده های آن است. آثار تاریخی فراوانی در گوشه و کنار این شهرستان دیده می شود.

پیشنهاد کاربران

جلگه دزفول در آخرین حد غربی قشلاقی بختیاری ها و همسایه دیوار به دیوار لرستان است . لرهای لرستان از تیره های گوناگون تشکیل شده اند که از آن تیره ها قلاوند ، پاپی، دریکوند ، وسگوند بیشتر با دزفولیها تماس داشته اند . بنابر نوشته داعی دزفولی امیر تیمور گورکان هنگام ورود به دزفول تعدادی اسیر از الوار همراه خود آورد که قصد قتل عام آنها را داشت ولی با شفاعت سید سلطانعلی رودبند از این کار صرفنظر کرد و آنها را در شمال شهرستان دزفول اسکان داد. اعقاب آنها که به نام سیاهپوشان معروفند هنوز در همانجا در محله ای به همین نام اقامت دارند با توجه به مسیر حرکت تیمور در سفر جنگی خود به لرستان و خشونت هایی که در لر کوچک مرتکب شده بود به احتمال زیاد این اسیرا از این ناحیه بوده اند در حال حاضر با گذشت بیش از پنج قرن بازماندگان این دسته لر در دزفول اداب و رسوم ایلاتی خود هنوز حفظ کرده اند. گویش آنها نیز با گویش دزفولی کمی فرق می کند. لرهای رشنو تا حدود سی سال قبل لرهایی در قسمت جنوب غربی محله قلعه و در حد فاصل آن با محله صحرا بدر مغربی زندگی می کردندکه به لر رشنو معروف بودند این لرها گویش و لباس قومی خود را حفظ کرده بودند پس از احداث بولوار ساحلی رودخانه دز قسمت مهمی از بافت قدیمی محله قلعه از جمله خانه های قدیمی لرهای رشنو تخریب گردی و این گروه در سطح شهر پراکنده شدند.
...
[مشاهده متن کامل]

از آخرین گروه هایی که در زمان قاجار از لرستان به دزفول امدند ساکی ها و کرناسی ها بودند اکنون جمع کثیری از لرهای خرم اباد نیز در محله سیاهپوشان و شهرکهای اطراف دزفول مانند جاته ، شوهان و بنوار ناظر ساکنند. طایفه هایی به نام میرعالی خانی نیز هستند که اصلا از لرستان به دزفول آمده و در شهر پراکنده اند اسدخان ، خان مقتدر محله مسجد دزفول هم از اواسط دوره قاجار تا اواخر آن دوره بر این محله ایاست داشت .
خانواده صالحیان نیز که در محله چولیان ریاست داشتند با اسد خان از یک اصل و تیره بودند.
از بختیاری ها طایفه چهارلنگ بیش از طایفه هفت لنگ با دزفولی ها تماس داشتند مردم این طایفه بیشتر در دهات اطراف دزفول ، یعنی شهرک مدرس و مرکز بخش سردشت و در محله رودبند مصلای نماز جمعه سکونت دارند. سابقا خوانین بختیاری املاک وسیعی را در شرق دزفول در اختیار داشتند مالکیت بر این زمین ها و قشلاقی بودن بخش های شرقی جلگه دزفول باعث اسکان شمار زیادی از بختیای ها در این ناحیه شده است

بپرس