دِزْفول، شهر
آرامگاه یعقوب لیث صفاری، شاه آباد، دزفول
واقع در استان خوزستان، و مرکز اداری شهرستان دزفول. در دشتی در ۴۶۵کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۱۹کیلومتری شمال غربی اهواز، سر راه اندیمشک به شوشتر، و کنار راه اندیمشک به سردشت و لالی قرار دارد. رودخانۀ دز از کنار این شهر می گذرد. ارتفاع آن ۱۴۰ متر است. اقلیم آن گرم و خشک، و جمعیت آن ۲۳۵,۸۱۹ نفر است (۱۳۸۵). نام این شهر از دز (قلعه) و پل، ترکیب یافته و به صورت معرب دزفول متداول شده است. در روزگار باستان بر روی رودخانۀ دز و در محلی که هنوز آثار آن پابرجاست پلی احداث و برای حفاظت از آن قلعه ای ساخته شده بود، که آن را دزپل می نامیدند. دزفول را تا قرن ۶ق اندالمشک یا اندامشک می نامیدند. جغرافی نویسان قدیم، دزفول را قصرالروناش، قنطرةالروم، قنطرةالرود، و قنطرةالزاب نیز نامیده اند. این شهر مدت ها تحت الشعاع جندی شاپور بود و ویرانی آن موجب رونق دزفول شد. تعمیرنشدن شبکۀ آبرسانی شهر، که یادگاری از روزگار ساسانیان بود، به شهر آسیب فراوانی رساند. دزفول از حملات مغول محفوظ ماند و در مقابل یورش های امیرتیمور مقاومتی نشان نداد و از این بابت آسیبی ندید. به دستور نادرشاه افشار دز یا قلعه ای در حوالی شهر احداث شد تا شهر از دستبرد لرها در امان باشد. به سبب شیوع وبا در شوشتر (۱۲۰۹ش)، دزفول موقتاً مرکز اداری خوزستان شد. تا قرن اخیر، که رنگ های خارجی رواج یافت، مردم این شهر به زراعت نیل اشتغال داشتند و محصول آن مرغوبیت خاصی داشت. احداث سد دز و به کارگیری سیستم های جدید آبیاری و کشاورزی، موجب تحول بزرگی در امر کشاورزی و صنعت شهر شد و آن را در ردیف بزرگ ترین و پررونق ترین شهرهای کشاورزی و صنعتی کشور قرار دارد.
آرامگاه یعقوب لیث صفاری، شاه آباد، دزفول
واقع در استان خوزستان، و مرکز اداری شهرستان دزفول. در دشتی در ۴۶۵کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۱۹کیلومتری شمال غربی اهواز، سر راه اندیمشک به شوشتر، و کنار راه اندیمشک به سردشت و لالی قرار دارد. رودخانۀ دز از کنار این شهر می گذرد. ارتفاع آن ۱۴۰ متر است. اقلیم آن گرم و خشک، و جمعیت آن ۲۳۵,۸۱۹ نفر است (۱۳۸۵). نام این شهر از دز (قلعه) و پل، ترکیب یافته و به صورت معرب دزفول متداول شده است. در روزگار باستان بر روی رودخانۀ دز و در محلی که هنوز آثار آن پابرجاست پلی احداث و برای حفاظت از آن قلعه ای ساخته شده بود، که آن را دزپل می نامیدند. دزفول را تا قرن ۶ق اندالمشک یا اندامشک می نامیدند. جغرافی نویسان قدیم، دزفول را قصرالروناش، قنطرةالروم، قنطرةالرود، و قنطرةالزاب نیز نامیده اند. این شهر مدت ها تحت الشعاع جندی شاپور بود و ویرانی آن موجب رونق دزفول شد. تعمیرنشدن شبکۀ آبرسانی شهر، که یادگاری از روزگار ساسانیان بود، به شهر آسیب فراوانی رساند. دزفول از حملات مغول محفوظ ماند و در مقابل یورش های امیرتیمور مقاومتی نشان نداد و از این بابت آسیبی ندید. به دستور نادرشاه افشار دز یا قلعه ای در حوالی شهر احداث شد تا شهر از دستبرد لرها در امان باشد. به سبب شیوع وبا در شوشتر (۱۲۰۹ش)، دزفول موقتاً مرکز اداری خوزستان شد. تا قرن اخیر، که رنگ های خارجی رواج یافت، مردم این شهر به زراعت نیل اشتغال داشتند و محصول آن مرغوبیت خاصی داشت. احداث سد دز و به کارگیری سیستم های جدید آبیاری و کشاورزی، موجب تحول بزرگی در امر کشاورزی و صنعت شهر شد و آن را در ردیف بزرگ ترین و پررونق ترین شهرهای کشاورزی و صنعتی کشور قرار دارد.
wikijoo: دزفول،_شهر