دریوز

لغت نامه دهخدا

دریوز. [ دَرْ ] ( اِ ) به معنی دریوزه است که کدیه و گدائی باشد. ( برهان ). به معنی رفتن به درها، و در اصل جستجوی در بوده زیرا که یوز به معنی جوینده وجستجو کننده و گدائی کننده است و آن را دریوزه و درویزه نیز گویند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) :
بجز درتو ندانم درین دیار دری
و گر بود در دیگرنه مرد دریوزم.
سوزنی.
کنون ای قلتبان زان در به این در
همی رو چون گدایان تو به دریوز.
سوزنی.
رجوع به دریوزه و درویزه شود.

فرهنگ فارسی

به معنی دریوزه است که کدیه و گدائی باشد . به معنی رفتن به درها .
( اسم ) ۱ - بینوایی تهی دستی . ۲ - گدایی کدیه سوال .

پیشنهاد کاربران

بپرس