رفت برون میر رسیده فرم
پخچ شده بوق و دریده علم.
منجیک.
تو شادمانه و بدخواه توز انده و رنج دریده پوست به تن بر چو مغز پسته سفال.
منجیک.
پیراهن لؤلوء برنگ کامه و آن کفش دریده و بسر برلامه.
مرواریدی.
دریده درفش و نگونسارکوس رخ زندگان گشته چون آبنوس.
فردوسی.
دریده درفش و نگونسارکوس چولاله کفن روی چون سندروس.
فردوسی.
پراکنده لشکر دریده درفش ز خون یلان روی گیتی بنفش.
فردوسی.
زواره بیامد بر پیلتن دریده بر و جامه و خسته تن.
فردوسی
بشد خسته از جنگ فرفوریوس دریده درفش و نگونسارکوس.
فردوسی.
شکسته دل و دست و بر خاک سردریده سلیح و گسسته کمر.
فردوسی.
ابراهیم پیدا آمد با سواری دویست و سه صد و یک علامت و جنیبتی دو و تجملی دریده و فسرده. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 564 ).چندین هزار اطلس و زربفت قیمتی
پوشیده درتنعم و آنگه دریده گیر.
سعدی.
صاحبدل و نیک سیرت و علامه گو کفش دریده باش و خلقان جامه.
سعدی.
بارکشیده جفا پرده دریده هواراه ز پیش و دل ز پس واقعه ای است مشکلم.
سعدی.
مُنعَطّ؛ جامه دریده. هبائب ؛ جامه کهنه دریده. ( منتهی الارب ).- پرده دریده ؛ کنایه از رسوا. مهتوک. بی شرم. بی حیا. رجوع به پرده دریده در ردیف خود شود.
- چشم دریده ؛ کنایه از بی شرم و بی حیا. ( ناظم الاطباء ). شوخ. شوخ چشم. رجوع به چشم دریده در ردیف خود شود.
- || ( با اضافه ) چشم شوخ و بی حیا و بی شرم : به یهودی خبر بردند که پسر تو مسلمان شده است گفت آن چشمهای دریده که او دارد کربلا هم میرود. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
- دریده بر؛ مجروح اعضاء. اندام جراحت یافته :
ز چنگال یوزان همه دشت غرم
دریده بر و دل پر از داغ و گرم.
فردوسی.
به پیش فرامرز بازآمدنددریده بر و پرگداز آمدند.
فردوسی.
خروشان برشهریار آمدنددریده بر وخاکسار آمدند.بیشتر بخوانید ...