دریای عمان

نام دریای عمان از قرن ۱۸ و با حضور انگلیس در منطقه رواج یافت. «عمانا» ( اومانای تاریخی ) در اصل نام یکی از شهرهای جنوب ایران و در غرب چابهار فعلی و بندر جاسک بوده است. در روزگار اشکانیان و ساسانیان نیز نام دریای عمان به کار می رفته است و واژه «عمان» نیز ریشه ایرانی دارد. مرکز سرزمین مَزْون یا مازون ( نام فارسی عمان ) صحار بود و نخستین ساکنان آن از اقوام غیر عرب بودند. چنان که یاقوت حموی می گوید بحر فارس یا خلیج فارس شاخه ای از دریای بزرگ هند است. مرزهای این دریا از بندر تیز از بخش های مکران در کرانه دریای فارس تا آبادان است و اینجا دهانه دجله است که بدان می ریزد. به علاوه، در منابع جغرافیایی قدیم همواره از این دریا به نام بحر مکران یا بحر کرمان نام برده شده است. دریای مکران نامی بوده که حتی بر کتیبه های بیستون از زمان هخامنشیان نیز نقش بسته است و در کتیبه های زمان ساسانیان نیز به همین نام است. بنابر گواهی منابع تاریخی، از قدیم ترین روزگاران، این بخش از دریای بزرگ پارس همواره دریای مکران خوانده می شد، هرچند که گاهی قسمت جنوبی آن را بحر عمان می نامیده اند. نام دریای مکران و دریای پارس تا اواخر قرن نوزدهم بر این بخش از دریا گفته می شد. در این زمان که انگلستان بر شبه قاره هند تسلط کامل پیدا کرده بود و می خواست در آب های جنوب ایران نیز حضوری فعال داشته باشد، مسقط و سرزمین عمان را تحت سلطه خود درمی آورد. از این زمان به بعد، دولت انگلیس کم کم نام عمان را بر دریای مکران و پارس جاری می سازد.
عموم کشورها و سازمان های بین المللی این پهنه آبی را خلیج عمان می نامند. اما ترکیه به جای دریای عرب و خلیج عمان به کل پهنه آبی شمال اقیانوس هند دریای عمان می گوید. پیری رئیس دریا سالار عثمانی در نقشه خود اینگونه ترسیم کرده و تا کنون این رویه باقی مانده است. اما بعضی از نقشه نگاران بعدی عثمانی به جای دریای عمان بحر محیط عجم به کار برده اند tr:Umman Deniziاین ادبیات به طور غیررسمی در ایران نیز رایج است.