دریای سارگاسو

دریای سارگاسو یا دریای سارگَسو ( به انگلیسی: Sargasso Sea ) بخشی از آب های اقیانوس اطلس شمالی است که تقریباً بین جزایر هند غربی و مجمع الجزایر آزور[ ۱] در عرض های جغرافیایی ۲۰ درجه تا ۳۵ درجهٔ شمالی و طول های جغرافیایی ۳۰ درجه تا ۷۰ درجهٔ غربی واقع شده است. [ ۲] این دریا بیضوی شکل و تقریباً ساکن است و در آن سامانه ای از جریان های اقیانوسی در جهت حرکت عقربه های ساعت جریان دارد که امواج گلف استریم ( نشأت گرفته از خلیج مکزیکو ) لبهٔ غربی آن را شکل می دهد. [ ۲]
دریای سارگاسو عمقی بین ۱۵۰۰ تا ۷۰۰۰ متر دارد و مشخصهٔ آن وجود جریان های ضعیف، بارش کم، تبخیر زیاد، بادهای ملایم و آب های گرم و شوری است که در کنار یکدیگر تشکیل بیابانی دریایی را داده اند که تا حد بسیار زیادی عاری از پلانکتون، غذای اصلی ماهیان است. [ ۲]
دیگر مشخصهٔ این دریا فراوانی جلبک های دریایی قهوه ای رنگی از سردهٔ Sargassum در سطح آن است که توسط کیسه های هوای کوچک توت مانند خود در سطح آب شناورند. [ ۲] همچنین نوع ویژه ای از زیست دریایی در اطراف این جلبک ها پدید آمده است. [ ۲]
کریستف کلمب نخستین کسی است که طی سفر اکتشافیش در ۱۴۹۲ از دریای سارگاسو نام برد. [ ۲] وجود جلبک ها از نظر او نشانگر نزدیکی به خشکی بود و همین او را به ادامهٔ راهش ترغیب نمود اما بسیاری از دریانوردانِ پیش از او از گیر افتادن در داخل این تودهٔ شناور گیاهی وحشت داشتند و از ادامهٔ مسیر منصرف شدند. [ ۲]
دریای سارگاسو محیطی غنی را برای مطالعهٔ زیست شناسان دریایی فراهم آورده است. جزایر برمودا در شمال غربی این دریا واقع شده اند. [ ۱]