ایسیق کول ( به قرقیزی: Ысык - Көл، ىسىق کۅل ) دریاچه ای است در شمال کوه های تیان شان در کشور قرقیزستان.
این دریاچه مهم ترین دریاچهٔ کوهستانی منطقهٔ ترکستان و کشورقرقیزستان است و یکی از بزرگ ترین دریاچه های کوهستانی و شیرین جهان است. این دریاچه در ۱٬۶۰۸ متری سطح دریا و نزدیک به شهر ایسی کول واقع شده است. آب بیش از ۵۰ رودخانه مانند رودخانه های جرگان، توپ، رود چو، قارکول جوکا، برسکائون، آق سو و قوی سو به آن می ریزد.
ایسیق کول در زبان قرقیزی به معنای «دریاچه گرم» است.
نام دریاچه در آثار مؤلفان اسلامی به گونه های مختلف آمده است. قدامه بن جعفر به دریاچه و اطراف آن اشاره کرده است. در حدود العالم نام دریاچه به صورت ایسکوک، ایسیکوک و اسکول آمده است. در مجمل التواریخ این نام به صورت سکوک ذکر شده است. گردیزی صاحب کتاب معروف زین الاخبار نام آن را ایسیغ کول نوشته است. ابن عربشاه در شرح لشکرکشی تیمور آن را اِسی کول و شرف الدین، آن را اِسی کول و آسی کول نامیده اند. میرزا محمد حیدر در تاریخ رشیدی نام دریاچه را ایسیغ کول نامیده است. ابولغازی بهادر خان چنین آورده است که در روزگار او این دریاچه را ایسیغ کول نامیده اند.
مهم ترین منطقهٔ بازرگانی کنار این دریاچه «برسخان» نام داشته است. محتمل است این نام شکلی از نام رود برسکائون باشد که آب آن به دریاچه می ریزد. گردیزی داستانی در مورد برسخان دارد. وی می نویسد که اصل برسخان از عجم و پارس بوده است و سبب آن است که چون اسکندر بر داریوش پیروز شد و ایرانشهر بگرفت، از مردمان عجم که مردمی با رأی و تدبیر و شجاع و عالم و دوربین و هوشیار بودند، بیمناک شد. پس از هر ولایتی یک یا دو تن را به صورت گروگان با خود به سوی ترکستان برد. و از آنجا قصد ختن کرد تا به جائی رسید که امروز برسخان است. پس اسکندر خود به چین رفت. بزرگان ایران، کارگران، درودگران و نقاشان آوردند و آنجا شهرهایی ساختند شبیه به شهرهای پارس و آن را پارسخان یعنی امیر پارس خواندند. ابوریحان بیرونی این نام را به صورت پرسخان آورده است. قدامه بن جعفر این منطقه کنار دریاچه را نوشجان آورده است که شامل چهار شهر بزرگ و ۵ شهر کوچک بوده است. یاقوت حموی آن را نوشجان علیا و دارای ۴ شهر بزرگ نوشته است. گردیزی از شهری بنام یار یاد می کند که فاصلهٔ برسخان تا آن ۱۲ فرسنگ است. وی در ادامه می نویسد که از برسخان ۶ هزار مرد بیرون آید. بنابه نوشته گردیزی در حاشیهٔ ایسیغ کول از برسخان تا شهر تونگ سه روز راه است. بارتولد شرق شناس شهیر روسی معتقد است که میان برسخان تا تونگ، چادرهای کوچندگان چگل وجود داشت. گردیزی ضمن اشاره به همین منطقه می نویسد که اندر حوالی ایسیغ کول چگلیان نشینند. در حدودالعالم از شهر اسکول در مرز میان محل استقرار دو طایفهٔ چگل و خلج یاد شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین دریاچه مهم ترین دریاچهٔ کوهستانی منطقهٔ ترکستان و کشورقرقیزستان است و یکی از بزرگ ترین دریاچه های کوهستانی و شیرین جهان است. این دریاچه در ۱٬۶۰۸ متری سطح دریا و نزدیک به شهر ایسی کول واقع شده است. آب بیش از ۵۰ رودخانه مانند رودخانه های جرگان، توپ، رود چو، قارکول جوکا، برسکائون، آق سو و قوی سو به آن می ریزد.
ایسیق کول در زبان قرقیزی به معنای «دریاچه گرم» است.
نام دریاچه در آثار مؤلفان اسلامی به گونه های مختلف آمده است. قدامه بن جعفر به دریاچه و اطراف آن اشاره کرده است. در حدود العالم نام دریاچه به صورت ایسکوک، ایسیکوک و اسکول آمده است. در مجمل التواریخ این نام به صورت سکوک ذکر شده است. گردیزی صاحب کتاب معروف زین الاخبار نام آن را ایسیغ کول نوشته است. ابن عربشاه در شرح لشکرکشی تیمور آن را اِسی کول و شرف الدین، آن را اِسی کول و آسی کول نامیده اند. میرزا محمد حیدر در تاریخ رشیدی نام دریاچه را ایسیغ کول نامیده است. ابولغازی بهادر خان چنین آورده است که در روزگار او این دریاچه را ایسیغ کول نامیده اند.
مهم ترین منطقهٔ بازرگانی کنار این دریاچه «برسخان» نام داشته است. محتمل است این نام شکلی از نام رود برسکائون باشد که آب آن به دریاچه می ریزد. گردیزی داستانی در مورد برسخان دارد. وی می نویسد که اصل برسخان از عجم و پارس بوده است و سبب آن است که چون اسکندر بر داریوش پیروز شد و ایرانشهر بگرفت، از مردمان عجم که مردمی با رأی و تدبیر و شجاع و عالم و دوربین و هوشیار بودند، بیمناک شد. پس از هر ولایتی یک یا دو تن را به صورت گروگان با خود به سوی ترکستان برد. و از آنجا قصد ختن کرد تا به جائی رسید که امروز برسخان است. پس اسکندر خود به چین رفت. بزرگان ایران، کارگران، درودگران و نقاشان آوردند و آنجا شهرهایی ساختند شبیه به شهرهای پارس و آن را پارسخان یعنی امیر پارس خواندند. ابوریحان بیرونی این نام را به صورت پرسخان آورده است. قدامه بن جعفر این منطقه کنار دریاچه را نوشجان آورده است که شامل چهار شهر بزرگ و ۵ شهر کوچک بوده است. یاقوت حموی آن را نوشجان علیا و دارای ۴ شهر بزرگ نوشته است. گردیزی از شهری بنام یار یاد می کند که فاصلهٔ برسخان تا آن ۱۲ فرسنگ است. وی در ادامه می نویسد که از برسخان ۶ هزار مرد بیرون آید. بنابه نوشته گردیزی در حاشیهٔ ایسیغ کول از برسخان تا شهر تونگ سه روز راه است. بارتولد شرق شناس شهیر روسی معتقد است که میان برسخان تا تونگ، چادرهای کوچندگان چگل وجود داشت. گردیزی ضمن اشاره به همین منطقه می نویسد که اندر حوالی ایسیغ کول چگلیان نشینند. در حدودالعالم از شهر اسکول در مرز میان محل استقرار دو طایفهٔ چگل و خلج یاد شده است.
wiki: دریاچه ایسیق کول