دریاچه اب شور

دریاچه آب شور. دریاچهٔ آب شور ( به انگلیسی: Salt Lake یا Sallin Lake ) نوعی سرزمین محصور در خشکی است که حاوی آب، همراه با انواع نمک ها ( چون سدیم کلرید ) با غلظت بسیار بالا و مواد معدنی حل نشده زیادی است، که از اکثر دریاچه های دیگر بیشتر است. به طور معمول یک مجموعه آبی در خشکی است که دارای غلظت نمک ( معمولاً کلرید سدیم ) و سایر مواد معدنی محلول است که به طور قابل توجهی بیشتر از دیگر دریاچه ها است ( اغلب به صورت حداقل سه گرم نمک در لیتر تعریف می شود ) . در برخی موارد، دریاچه های نمک غلظت نمک بیشتری نسبت به آب دریا دارند. چنین دریاچه هایی را می توان دریاچه های پر شور نامید و همچنین ممکن است به دلیل رنگشان دریاچه های صورتی باشند. دریاچه نمک قلیایی که دارای محتوای کربنات بالایی است، گاهی اوقات دریاچه سودا نامیده می شود.
یک طبقه بندی دریاچه شور بین:
زیر نمک:0. 5 - 3‰  ( 0. 05 - 0. 3٪ ) هیپوسالین:3 - 20 ‰ ( 0. 3 - 2٪ ) مزوزالین:20 - 50‰ ( 2 - 5% ) هایپرسالین:بیشتر از 50‰ ( 5% )
دریاچه های بزرگ آب شور ۴۴ درصد از حجم و ۲۳ درصد از مساحت دریاچه های جهان را تشکیل می دهند.
• دریاچه آب شور سلطان در ایران، کوه های نمکی نیز مشهود است.
دریاچه های نمک زمانی تشکیل می شوند که آبی که به داخل دریاچه می ریزد، حاوی نمک یا مواد معدنی باشد که نمی تواند از آن خارج شود، زیرا دریاچه به حالت آندورهیک ( ترمینال ) است. سپس آب تبخیر می شود و نمک های محلول را پشت سر می گذارد و در نتیجه شوری آن را افزایش می دهد و دریاچه نمک را به مکانی عالی برای تولید نمک تبدیل می کند. شوری بالا همچنین می تواند به گیاهان و جانوران هالوفیل در داخل و اطراف دریاچه منجر شود. گاهی اوقات، در واقع، نتیجه ممکن است فقدان یا تقریباً عدم وجود حیات چند سلولی در دریاچه نمک باشد. اگر مقدار آبی که به دریاچه می ریزد کمتر از مقدار تبخیر شده باشد، دریاچه در نهایت ناپدید می شود و یک دریاچه خشک باقی می ماند ( که پلایا یا تخت نمک نیز نامیده می شود ) . دریاچه های آب نمک شامل آبی است که به اشباع نمک یا نزدیک به اشباع ( آب نمک ) رسیده است و همچنین ممکن است به شدت با مواد دیگر اشباع شده باشد. بیشتر دریاچه های آب نمک در نتیجه نرخ بالای تبخیر آب و هوای خشک با کمبود خروجی به اقیانوس ایجاد می شوند. محتوای نمک زیاد در این توده های آبی ممکن است از مواد معدنی ته نشین شده از زمین های اطراف ناشی شود. منبع دیگر نمک ممکن است این باشد که بدنه آب قبلاً به اقیانوس متصل بوده است. در حالی که آب از دریاچه تبخیر می شود، نمک باقی می ماند. عاقبت آب به آب شور تبدیل می شود. به دلیل چگالی آب نمک، شناگران در آب نمک شناورتر از آب نمک معمولی یا شیرین هستند. نمونه هایی از این دریاچه های آب نمک دریای مرده و دریاچه سوپریور هستند. اجسام آب نمک نیز ممکن است در کف اقیانوس در نشت های سرد تشکیل شوند. اینها گاهی اوقات دریاچه های آب نمک نامیده می شوند، اما بیشتر به عنوان استخرهای آب نمک به شمار می آیند. رصد امواج در سطح این اجسام امکان پذیر است. بدنه های مصنوعی آب نمک برای تولید نمک خوراکی ایجاد می شوند.