دریا گذار

لغت نامه دهخدا

دریاگذار. [دَرْ گ ُ ] ( نف مرکب ) دریاگذارنده. گذرکننده از دریا. دریابر. که از دریا عبره کند و بگذرد :
خسرو فرخ سیر بر باره دریاگذار
با کمند اندر میان دشت چون اسفندیار.
فرخی.
خسرو غازی سر شاهان و تاج خسروان
میر محمود آن شه دریادل دریاگذار.
فرخی.
فرودآمد از پشت پیل و نشست
برآن پیلتن خنگ دریاگذار.
فرخی.
تیغشان باشد چو آتش روز و شب بدخواه سوز
اسبشان باشد چو کشتی سال و مه دریاگذار.
فرخی.
جاری به کوه و دریا چون رنگ و چون نهنگ
آن کوه کوب هیکل دریاگذار باد.
مسعودسعد.
سی سر فیل حصن هیکل کوه صفت دریاگذار از آن کفار سلطان را بدست آمد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 273 ).

فرهنگ فارسی

دریا گذارنده . دریا بر

پیشنهاد کاربران

بپرس