دری گوی. [ دَ ] ( نف مرکب ) دری گو. دری گوینده. گوینده به زبان دری. کسی که به زبان دری تکلم کند. متکلم به دری. که به دری سخن گوید. شاعری که به زبان دری شعر سراید. و رجوع به دری شود.
فرهنگ فارسی
دری گو . گوینده به زبان دری، ( دری گو ی ) ( صفت ) ۱ - کسی که بزبان دری تکلم کند ۲ - شاعری که بزبان دری شعر بسراید .
