درگیری در لبنان جنوبی ( ۲۰۰۰–۱۹۸۸ ) ( که در اسرائیل به عنوان کمپین حریم امنیتی در لبنان شناخته می شود ) به ۱۵ سال جنگ میان شبه نظامیان نیابتی اسرائیل به نام ارتش جنوب لبنان با کمک و پشتیبانی نظامی و لجستیکی نیروهای دفاعی اسرائیل علیه چریک های مسلمان لبنان به رهبری حزب الله لبنان مورد حمایت ایران اشاره دارد. این جنگ در منطقه ای به اسم «حریم امنیتی» در جنوب لبنان رخ داد. این جنگ می تواند به ادامه درگیری ها در این منطقه نیز اشاره داشته باشد مانند:شروع عملیات سازمان آزادی بخش فلسطین ( PLO ) به جنوب لبنان پس از سپتامبر سیاه در اردن.
... [مشاهده متن کامل]
علت جنگ، تنش تاریخی بین آوارگان فلسطینی و جناح های لبنانی بود که جنگ سیاسی داخلی لبنان را در میان جناح های مختلف به وجود آورد. با توجه به این موضوع، درگیری های لبنان جنوبی را می توان بخشی از جنگ داخلی لبنان نیز دانست.
در درگیری های قبل از حمله اسرائیل به لبنان در ۱۹۸۲، اسرائیل تلاش کرد تا پایگاه های ساف ( سازمان آزادی بخش فلسطین ) را با حمایت از شبه نظامیان مارونی مسیحی لبنان ریشه کن کند.
حمله سال ۱۹۸۲ منجر به خروج ساف از لبنان شد. ایجاد حریم امنیتی در جنوب لبنان به نفع غیرنظامیان اسرائیلی بود، اگرچه هزینه زیادی برای غیرنظامیان فلسطینی و لبنانی در پی داشت. علی رغم موفقیت اسرائیل در ریشه کن کردن پایگاه های ساف و عقب نشینی نسبی آن در سال ۱۹۸۵، این حمله اسرائیل بر شدت درگیری با شبه نظامیان محلی لبنان افزود و منجر به تحکیم چندین جنبش محلی شیعه مسلمان در لبنان از جمله حزب الله و جنبش امل در جنوب شد
جنبش امل یک جنبش چریکی سازمان یافته نشده در جنوب بود. با گذشت سال ها، تلفات نظامی هر دو طرف بیشتر شد، زیرا هر دو طرف از سلاح های مدرن تری استفاده می کردند و حزب الله در تاکتیک های خود پیشرفت می کرد. در اوایل دهه ۱۹۹۰، حزب الله با حمایت سوریه و ایران به عنوان گروه پیشرو و قدرت نظامی ظاهر شد و فعالیت چریکی را در جنوب لبنان در انحصار خود داشت.
بدون هدفی مشخص در جنوب لبنان، ارتش اسرائیل با نوع جنگ حزب الله آشنا نبود اگرچه می توانست به حزب الله ضرر وارد کند، اما هیچ استراتژی طولانی مدت وجود نداشت.
هدف قرار دادن حزب الله با موشک های جلیل جهت محافظت از جوامع شمالی اسرائیل و حریم امنیتی، متناقض به نظر می رسید. حزب الله همچنین در جنگ روانی سرآمد بود و اغلب حملات خود به سربازان اسرائیلی را رسانه ای می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
علت جنگ، تنش تاریخی بین آوارگان فلسطینی و جناح های لبنانی بود که جنگ سیاسی داخلی لبنان را در میان جناح های مختلف به وجود آورد. با توجه به این موضوع، درگیری های لبنان جنوبی را می توان بخشی از جنگ داخلی لبنان نیز دانست.
در درگیری های قبل از حمله اسرائیل به لبنان در ۱۹۸۲، اسرائیل تلاش کرد تا پایگاه های ساف ( سازمان آزادی بخش فلسطین ) را با حمایت از شبه نظامیان مارونی مسیحی لبنان ریشه کن کند.
حمله سال ۱۹۸۲ منجر به خروج ساف از لبنان شد. ایجاد حریم امنیتی در جنوب لبنان به نفع غیرنظامیان اسرائیلی بود، اگرچه هزینه زیادی برای غیرنظامیان فلسطینی و لبنانی در پی داشت. علی رغم موفقیت اسرائیل در ریشه کن کردن پایگاه های ساف و عقب نشینی نسبی آن در سال ۱۹۸۵، این حمله اسرائیل بر شدت درگیری با شبه نظامیان محلی لبنان افزود و منجر به تحکیم چندین جنبش محلی شیعه مسلمان در لبنان از جمله حزب الله و جنبش امل در جنوب شد
جنبش امل یک جنبش چریکی سازمان یافته نشده در جنوب بود. با گذشت سال ها، تلفات نظامی هر دو طرف بیشتر شد، زیرا هر دو طرف از سلاح های مدرن تری استفاده می کردند و حزب الله در تاکتیک های خود پیشرفت می کرد. در اوایل دهه ۱۹۹۰، حزب الله با حمایت سوریه و ایران به عنوان گروه پیشرو و قدرت نظامی ظاهر شد و فعالیت چریکی را در جنوب لبنان در انحصار خود داشت.
بدون هدفی مشخص در جنوب لبنان، ارتش اسرائیل با نوع جنگ حزب الله آشنا نبود اگرچه می توانست به حزب الله ضرر وارد کند، اما هیچ استراتژی طولانی مدت وجود نداشت.
هدف قرار دادن حزب الله با موشک های جلیل جهت محافظت از جوامع شمالی اسرائیل و حریم امنیتی، متناقض به نظر می رسید. حزب الله همچنین در جنگ روانی سرآمد بود و اغلب حملات خود به سربازان اسرائیلی را رسانه ای می کرد.
