دِرژاوین، گاوْریلا رومانوویچ (۱۷۴۳ـ۱۸۱۶)(Derzhavin, Gavrila Romanovich)
شاعر و سیاستمدار روسی. در سبک شاعرانه اش زبان نو، تصویرپردازی جسورانه، و گونه های زبان کاربردی و محاوره ای سنجیده را درهم می آمیزد، که نمونه اش چکامۀ «خدا» (۱۷۸۴) است. شخصیت ادبی مهمی در سن پترزبورگ بود و در دورۀ اَلکساندر اول مدت کوتاهی وزارت دادگستری را برعهده داشت. درژاوین که سرباز و کارمند دولت بود، با شعر «چکامه برای فِلیسیا» (۱۷۸۲)، که خطاب به کاترین کبیر بود، از حمایت او برخوردار شد. مدتی هم حاکم ایالتی بود. اشعار غنایی پراحساس و آرمان گرایانه اش، نظیر «آبشار» (۱۷۹۱ـ۱۷۹۴) موقعیتش را در مقام یکی از مهم ترین و اصیل ترین شاعران قرن ۱۸ روسیه تضمین می کند.
شاعر و سیاستمدار روسی. در سبک شاعرانه اش زبان نو، تصویرپردازی جسورانه، و گونه های زبان کاربردی و محاوره ای سنجیده را درهم می آمیزد، که نمونه اش چکامۀ «خدا» (۱۷۸۴) است. شخصیت ادبی مهمی در سن پترزبورگ بود و در دورۀ اَلکساندر اول مدت کوتاهی وزارت دادگستری را برعهده داشت. درژاوین که سرباز و کارمند دولت بود، با شعر «چکامه برای فِلیسیا» (۱۷۸۲)، که خطاب به کاترین کبیر بود، از حمایت او برخوردار شد. مدتی هم حاکم ایالتی بود. اشعار غنایی پراحساس و آرمان گرایانه اش، نظیر «آبشار» (۱۷۹۱ـ۱۷۹۴) موقعیتش را در مقام یکی از مهم ترین و اصیل ترین شاعران قرن ۱۸ روسیه تضمین می کند.