درویش پسر

لغت نامه دهخدا

درویش پسر. [ دَرْ پ ِ س َ ] ( اِ مرکب ) بچه درویش. درویش بچه :
هرچند که درویش پسر نغز آید
در چشم توانگران همه چغز آید.
ابوالفتح بستی.
|| درویش نوجوان : درویش پسر این بشنید. ( گلستان سعدی ).

فرهنگ فارسی

بچه درویش درویش بچه درویش نوجوان

پیشنهاد کاربران

بپرس