درویش علی کُوکِلْتاش، امیر نظام الدین (ز ۹۱۶ق)
(معروف به: درویش علی کتابدار) کتابدار کتابخانۀ سلطنتی. او برادر امیرعلی شیر نوایی، وزیر معروف تیموری، بود. مدتی حاکم بلخ شد. در حکومت حسین بایقرا سمت های نسبتاً مهمی داشت، ازجمله مهردار حکومتی بود. در بلخ در حمایت از برادرش برضد مجدالدین خوافی، وزیر حسین بایقرا، شورش کرد. پس از برکناری مجدالدین خوافی، فرمانی جعل کرد که در آن حسین بایقرا دستور عزل ابراهیم حسین، از امرای ماوراء النهر را داده بود. سلطان حسین بایقرا از این کار او به خشم آمد، اما به وساطت شخصی او را عفو کرد، به شرط آن که امیرعلی شیر نوایی مدتی درویش علی را در بلخ زندانی کند. در ۹۰۳ق از زندان آزاد شد و به حج رفت. چون به هرات بازگشت، ریاست کتابخانۀ سلطنتی را عهده دار شد. او خود، کتابداری در شهر بزرگی چون هرات را شغل مهمی می دانست و مدت ها بعد از او، اصطلاح «کتابدار» یادآور نام او بود.
(معروف به: درویش علی کتابدار) کتابدار کتابخانۀ سلطنتی. او برادر امیرعلی شیر نوایی، وزیر معروف تیموری، بود. مدتی حاکم بلخ شد. در حکومت حسین بایقرا سمت های نسبتاً مهمی داشت، ازجمله مهردار حکومتی بود. در بلخ در حمایت از برادرش برضد مجدالدین خوافی، وزیر حسین بایقرا، شورش کرد. پس از برکناری مجدالدین خوافی، فرمانی جعل کرد که در آن حسین بایقرا دستور عزل ابراهیم حسین، از امرای ماوراء النهر را داده بود. سلطان حسین بایقرا از این کار او به خشم آمد، اما به وساطت شخصی او را عفو کرد، به شرط آن که امیرعلی شیر نوایی مدتی درویش علی را در بلخ زندانی کند. در ۹۰۳ق از زندان آزاد شد و به حج رفت. چون به هرات بازگشت، ریاست کتابخانۀ سلطنتی را عهده دار شد. او خود، کتابداری در شهر بزرگی چون هرات را شغل مهمی می دانست و مدت ها بعد از او، اصطلاح «کتابدار» یادآور نام او بود.