دروه

لغت نامه دهخدا

دروه. [ دِرْ وِ ] ( اِ ) درویه. پنبه و رقعه ای که بر جامه می دوزند. ( ناظم الاطباء ). دربه. درپه. درپی.

دروه. [ ] ( اِ ) این کلمه در منتهی الارب به معنی چکه ، و دروه کردن به معنی چکه کردن آمده است : و کف البیت وکفاً وَکیفاً و توکافاً؛ چکید سقف خانه و جز آن از باران یعنی دروه کرد -انتهی. و در حاشیه منتهی الارب ، چ تهران آمده است : دروه به معنی چکه باشد. ولی این لغت در جایی دیده نشد و ضبط آن نیز معلوم نگشت.

فرهنگ فارسی

این کلمه در منتهی الارب به معنی چکه و دروه کردن به معنی چکه کردن آمده است

پیشنهاد کاربران

بپرس