درون نشین

لغت نامه دهخدا

درون نشین. [ دَ ن ِ ] ( نف مرکب ) درون نشیننده. نشیننده در اندرون. گوشه نشین و خلوت گزین. ( از آنندراج ). خلوت نشین و مجرد. ( ناظم الاطباء ) :
ای سرمه کش بلندبینان
در بازکن درون نشینان.
نظامی.

فرهنگ فارسی

درون نشیننده نشیننده در اندورن گوشه نشین و خلوت گزین خلوت نشین و مجرد

پیشنهاد کاربران

بپرس