به اتاق درونی و میانی نیایشگاه ها در
معماری کلاسیک روم و یونان دَرون خانه یا مَقصوره
یونانی یا صِلّا ( به رومی: Cella ) گفته می شود.
در دوران باستان تندیس های آیینی و بت های ویژهٔ مورد احترام آن معبد را در درون خانه نگه می داشتند. در درون خانه ها معمولاً میزها یا پاسنگ هایی نیز قرار می دادند تا هدایا و قربانی ها را بر روی آن بنهند. سنگ های گرانبها، کلاه خودها، نیزه ها و تندیس های
نذری زیادی به این گونه نیایشگاه ها اهداء می شد و درون خانه های بسیاری از پرستشگاه های
رومی و یونانی به صورت گنجینه های پرمایه ای در آمده بود.